ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ

Η ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΠΑΤΕΙΡΑΣ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑκολουθήστε το Thes.gr στο Google News! Μοναδική θεματολογία με το κύρος του Thes.gr Ως παιδί κι εγώ αγαπούσα πολύ τα παραμύθια και τις ιστορίες. Ως ευφάνταστο παιδί οτι άκουγα το ζούσα και έφτιαχνα μετά τις δικές μου ιστορίες! Ως παιδί Καθηγητού Φυσιογνωστή , αλλά με μεγάλη αγάπη στην ιστορία […]

Η ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΠΑΤΕΙΡΑΣ

ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Ως παιδί κι εγώ αγαπούσα πολύ τα παραμύθια και τις ιστορίες. Ως ευφάνταστο παιδί οτι άκουγα το ζούσα και έφτιαχνα μετά τις δικές μου ιστορίες! Ως παιδί Καθηγητού Φυσιογνωστή , αλλά με μεγάλη αγάπη στην ιστορία μας, είχα την τύχη, μέσα απο την αφηγήσεις του πατέρα μου, να ακουώ απο πολύ μικρή ηλικία, οχι κλασσικά παραμύθια αλλά, την μυθολογία μας και την αρχαία Ιστορία μας…

Για την αρχαία Ολυμπία πρωτό άκουσα απο τον πατέρα μου, στα επτά μου χρόνια και μαγέυτηκα τόσο πολύ απο το πνέυμα του αθλητισμού, αλλά και ολόκληρη την φιλοσοφία της εποχής και έτσι, έβαλα σκοπό να γίνω αθλήτρια!

Επτά χρόνια μετά, αυτό πραγματοποιήθηκε. ‘Εγινα βολλευμπολίστρια. Πέρασα και κάποιο διάστημα απο τον στίβο. Δυστυχώς σοβαρός τραυματισμός, με έβγαλε νωρίς εκτός πρωταθλητίσμου…

Αυτό όμως που έμεινε για το υπόλοιπο της ζωής μου, βαθιά ριζωμένο μέσα μου, είναι  το αίσθημα της ομαδικότητας και της συνεργασίας. Η δύναμη να αγωνίζομαι για το κάθετι. Η αγάπη για τον αθλητισμό και ο θαυμασμός για τους αθλητές.

Στα χρόνια που πέρασαν, έλεγα συχνά,  πως θα επισκεφτώ μια μέρα, την αρχαία Ολυμπία, όμως πάντα κάτι συνέβαινε και αυτή η επίσκεψη όλο αναβάλλονταν.

Πρίν λίγες μέρες επιτέλους, το τάμα μου, γιατί τάμα ήταν , πραγματοποιήθηκε…

Αυτό που ένιωσα δεν περιγράφεται..δεν υπάρχουν ικανά λόγια, για να μπορέσουν να μεταφέρουν την ενέργεια του χώρού!

Κάθε βήμα κι ένα τρέμουλο. Κάθε αρχαία πέτρα και μια καρδιά που χτυπάει. Κάθε ελιά κάθε κλαδί, ένας κότινος  και ένα νικητήριο στεφάνι προορισμένο να τιμήσει έναν νέο Ολυμπιονίκη!…

Στην αρχαία Ολυμπία, ο χρόνος δεν έχει καμία σημασία! Στην αρχαία Ολυμπία ακόμα υπάρχουν υψηλά ιδανικά, τιμή, εντιμότητα, ειρήνη και λατρεία!

Στην αρχαία Ολυμπία ο επισκέπτης γεμίζει με ενέργεια, ξεχυλλίζει απο περηφάνεια και συγκίνηση!

Δεν ήταν  τυχαία το σημαντικότερο θρησκευτικό και αθλητικό κέντρο της αρχαίας Ελλάδας! Υπήρξε για δώδεκα αιώνες ο χώρος τέλεσης των Ολυμπιακών αγώνων! Ο μεγάλος Φειδίας με την ασύλληπτη τέχνη του μας χάρισε τον ναό του Δία με το Χρυσαλεφάντινο άγαλμα του θεού. Ο ναός της Ήρας . το γυμνάσιο, το Στάδιο  το Πελόπιο, το Βουλευτήριο με το βωμό του Ορκίου Διός, όπου οι αθλητές έδιναν τον όρκο ,πρίν απο τους αγώνες, είναι ορισμένα απο τα μνημεία που αντικρύζει ο επισκέπτης!

Τέλη Νοέμβρη και όλα ακόμα είναι πράσινα. Ο Ήλιος εναλλάσεται με τα σύννεφα, ρίχνοντας σκιές, επάνω στης αρχαίες κολώνες…

Προχωρώ προς το στάδιο… Και όσο πλησιάζω νιώθω μια περιέργη ενέργεια! Όλα αποκτούν σφυγμό γύρω μου. Όλα λούζονται απο φως. Το θρόϊσμα του αέρα μέσα απο τις ελιές , δυναμώνει. Μπαίνω στο στάδιο. Ο άερας δυναμώνει…Ακούω ιαχές! 45.000  κόσμου επάνω στις κερκίδες υποδέχεται τους Ολυμπιονίκες! Θεατές που διψούν να δουν και να τιμήσουν, μεγάλους αθλητές!

Η Εκεχειρία για λίγο σταματάει κάθε πόλεμο, και δίνει την ευκαιρία σε αθλητές απο όλη την Ελλάδα, να συμμετέχουν στην πιο λαμπρή γιορτή της ανθρωπότητας!

Γυμνά κορμιά όλο μύες και σφρύγος, με δύναμη ψυχής, αγωνίζονται για την υπέρτατη τιμή! Η υστεροφημία θα είναι το ύψιστο κληροδότημα στους απογόνους τους!

Αθλητές που αγωνίζονται στον δρόμο, στον δρόμο ταχύτητας σταδίου 600 ποδιών, στον διάυλο, επίσης αγώνας ταχύτητας , με διπλή διαδρομή του σταδίου, δηλαδή 1200 ποδιών, ο δόλιχος δρόμος αντοχής, 7 εως 24 σταδίων, ο οπλίτης ,δρόμος ταχύτητας όπου ο δρομέας, τρέχει με χάλκινη αμυντική πανοπλία, το πένταθλο που αποτελείτε απο το άλμα , τον δρόμο, το ακόντιο, το δίσκο και την πάλη!

Επίσης η πυγμή, το παγκράτιο, οι αρματοδρομίες και τα  ιππικά αγώνίσματα!

Αναμέσα στους θεατές δεν βλέπω καμία γυναίκα! Οι κανονισμοί απαγόρευαν την είσοδο και την παρακολούθηση των γυμνικών αγώνων για τις γυναίκες, αλλιώς τιμωρούνταν με θάνατο και κατακρήμνιση, απο το βραχώδες όρος Τυπαίο.

Μόνο άντρες ! Θεατές  Επίτροποι, αθλητές και γυμναστές. Ξαφνικά νιώθω δίπλα μου μια κοφτή ανάσα… γυρίζω και βλέπω έναν γυμναστή, με σφιγμένες γροθιές και την αγωνία να πλυμμυρίζει το ιδρωμένο του πρόσωπο. Ακολουθώ το βλέμμα του και καταλαβαίνω, οτι κοιτάζει τον νεαρό αθλητή που μόλις μπήκε,  στο στάδιο και αγωνίζεται στην πάλη. Θα είναι ο γυμναστής του σκέφτομαι. Ο νεαρός αθλητής παλέυει με δύναμη. Ο αντιπαλός του δυσκολέυεται. Τα κορμιά σφιχταγκαλιάζονται και οι φλεβες φουσκώνουν, θάρρεις έτοιμες να σπάσουν απο την πίεση..

Ο νεαρός αθλητής μοιάζει να κερδίζει έδαφος. Οι θεατές ζητώκραυγάζουν το όνομα του ρυθμικά!

Πείσιδορος! Πείσιδορος! Πείσιδορος! Ειναι ο νικητής του αγώνα! Νέος Ολυμπιονίκης!

Γιε μου!!! Ακούω να ζητωκραυγαζει δίπλα μου ο γυμναστής με γυναικεία φωνή!

Το μαντήλι πέφτει απο το κεφάλι , καθώς τρέχει να αγκαλιάσει τον Ολυμπιονίκη, και αποκαλύπτεται η μακριά της κόμη! Είναι γυναίκα! Είναι η Καλλιπάτειρα! Η κόρη  του Ολυμπιονική Διαγόρα του Ρόδιου!

Η οικογένεια της, έβγαλε σειρά Ολυμπιονικών ( πατέρα, σύζυγο, 3 αδέλφια, ανηψιό) και τώρα τον γιό της!

Μπήκε κρυφά στον ιερό χώρο, μεταμφιεμένη σε γυμναστή για να θαυμάσει το παιδί της. Με τόλμη περιφρόνησε την σχετική απαγόρευση, κόντρα σε όλους τους αντρικούς νόμους, χωρίς ίχνος φόβου για την επαπειλούμενη ποινή, παρακολούθησε τον αγώνα, αλλά προδόθηκε απο τον υπέρμετρα και δικαιολογημένο ενθουσιασμό της για την μεγάλη νίκη.

Κανείς δεν προσπάθησε να την σταματήσει. Κανείς δεν την εμπόδισε να αγκαλιάσει πρώτη τον νέο Ολυμπιονίκη. Καμία  θανατική  ποινή, δεν ίσχυσε, για αυτή την περήφανη και δυνατή  γυναίκα.

Την σηκώνουν μαζί με τον στεφανωμένο γιο της στα χέρια , και την ζητωκραυγάζουν ως την ελάχιστη τιμή ! Όλο το στάδιο, πάλλεται και ο ήλιος γίνεται ακόμα πιο λαμπερός!

Χρυσώνει μάνα και γιο , και τα μάτια μου πλημμυρίζουν…Δεν μπορώ πια να δω… Δεν μπορώ να ακούσω… Μόνο νιώθω…Κάτι μαγικό…κάτι μοναδικό, που δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο… μόναχα σε αυτό το μικρό κομμάτι γης. Νιώθω περηφάνια που είμαι Ελληνίδα!

-Τι έπαθες ; Με ρωτάει διπλά μου απορρημένος ο Νίκος..

-Είμαι ευτυχισμένη του λέω! Σε ευχαριστώ που ήρθαμε σήμερα εδώ!

Και ξέρω καλά, πως στα χρόνια που θα περάσουν, αυτή μου η πρώτη επίσκεψη στην Αρχαία Ολυμπία, θα είναι μια απο τις πολυτιμότερες αναμνήσεις μου!

Αγκαλιάζω την κολώνα μπροστά μου και ακουμπάω το κεφάλι μου επάνω της  και ο χρόνος δεν έχει πια καμια σημασία!

Φέυγωντας πήρα ενα κλαδί ελιάς και μια πέτρα, θέλοντας να έχω για πάντα μαζί μου αυτή την απίστευτη,  κοσμική ενέργεια των πραγματικών ηρώων!