της Φωτεινής Κατσάλη
Στα χέρια ενός συγγραφέα μπορεί να ορίσει την μοίρα να εξελίξει τα γεγονότα , να λυτρώσει, να βασανίσει έως να σκοτώσει τα πρόσωπα ενός έργου μυθοπλασίας!
Η δύναμη της συγγραφής είναι σύγχρονός και μεγάλη ευθύνη! Είναι καθημερινή αγωνία , σκέψη και προβληματισμός. Ο Συγγραφέας έχει την ευθύνη των ηρώων του και ζει ταυτόχρονα την ζωή του καθενός.
Ως άλλος δημιουργός , θνητός και επιρρεπής συναισθηματικά και ο ίδιος, καλείται να δώσει η να πάρει ζωή , να χτίσει την ιστορία του, έχοντας πολλές παραμέτρους στο κεφάλι του, να βάλει σε μια σειρά τις σκέψεις του, να μείνει ανεπηρέαστος από την τύχη των ηρώων του και να γράψει την ιστορία του κεντώντας την πλοκή λέξη λέξη!
Και είναι πραγματικά μαγικό να ζεις την δημιουργία ενός συγγραφικού έργου. Από μια έμπνευση, από μια λέξη, από ένα τυχαίο γεγονός μπορεί να γεννηθεί η ιδέα, και καθημερινά καταλήγεις να κοιμάσαι και να ξυπνάς με ανθρώπους και καταστάσεις που πριν ούτε φανταζόσουν.
Όταν ένας συγγραφέας γράφει , χάνεται! Μην τον παρεξηγείται μη του καταλογίζεται αδιαφορία. Μπαίνει σε έναν άλλο κόσμο κατά την διαδικασία της συγγραφής. Σε ένα κόσμο σκιών και φαντασίας σε έναν κόσμο που απαιτεί από τον ίδιο να τον βγάλει στο φως , να του δώσει ζωή και λόγο!
Και όλο αυτό χρειάζεται προσήλωση , ενέργεια , καθημερινό προβληματισμό! Η δύναμη της πένας σκοτώνει πρώτα τον συγγραφέα! Τον σκοτώνει για να ξανά γεννηθεί μέσα από τους ήρωες του, μέσα από διαφορετικούς χαρακτήρες και κλιμακωτά γεγονότα. Και πιστέψτε με όλο αυτό είναι εξουθενωτικό!
Είναι μια μοναχική διαδρομή, και κανένας δεν μπορεί να συντροφέψει τον μυθοπλάστη κατά την διάρκεια της δημιουργίας του. Μόλις γραφτεί η λέξη τέλος, μόνο τότε τελειώνει και η μοναξιά του συγγραφέα!
Αν εκδοθεί το πνευματικό του παιδί και τύχει αποδοχής και αγάπης , τότε η ζωή του γεμίζει με χιλιάδες νέα πρόσωπα, και που ξέρετε ίσως κάποιο από αυτά μπορεί να σταθεί πηγή έμπνευσης για έναν ακόμα ήρωα. Τώρα αν μείνει ζωντανός κάτω από την πένα του δημιουργού του ή όχι αυτό σας διαβεβαιώ δεν το γνωρίζει μέχρι να συμβεί ούτε ο ίδιος ο συγγραφέας!
Το σίγουρο είναι πως ένας άνθρωπος που γράφει ποτέ δεν βλέπει το ίδιο τα πράγματα με τους υπόλοιπους! Κι αυτό δεν είναι υπεροψία. Ένα μήλο κάποιος όταν το βλέπει πολύ φυσιολογικά σκέφτεται πως είναι ένα φρούτο που τρώγεται και αν θέλει να το δει και παρά πέρα , είναι ένα φρούτο που του αρέσει να το τρώει ή όχι. Για ένα συγγραφέα αυτό το ίδιο μήλο είναι η αφορμή για έναν θάνατο , γιατί το μήλο είναι δηλητηριασμένο, είναι η αιτία ενός καβγά, ή αιτία για να ξεκινήσει ένας έρωτας ή ακόμα και ένας πόλεμος!..
Ο Συγγραφέας συνεχώς παρατηρεί, αφουγκράζεται και βλέπει τρισδιάστατα και με προοπτική, ότι δεν μπορεί να δει κάποιος που δεν έχει ενεργοποιημένη την φαντασία του δημιουργικά!
Μέσα στης σελίδες της δικής του επίπλαστης πραγματικότητας πορεύεται, εκτίθεται και προσδοκά μια αναγνώριση που ίσως να μην έρθει ποτέ.
Και επειδή πολλές φορές έχω ακούσει την φράση, ότι όλοι μπορούμε να γράψουμε, θα σας πω πως ναι. Όλοι μπορούνε να γράψουνε αλλά λίγοι να συγγράψουν!
Λίγοι και αυτοί βρίσκονται σχεδόν σε όλες τις βιβλιοθήκες του κόσμου!
Και όλο αυτό το κείμενο γράφτηκε με αφορμή μια κούπα και ένα λογότυπο: «Please do not annoy the writer, she may put you in a book and kill you».
Βλέπετε η έμπνευσή κρύβεται παντού! Θέλετε να με δοκιμάσετε…
