Νέοι σε εχθρικό περιβάλλον

Η Φωτεινή Κατσάλη γράφει τις προοπτικές των νέων σε έναν κόσμο γεμάτι εμπόδια Ακολουθήστε το Thes.gr στο Google News! Μοναδική θεματολογία με το κύρος του Thes.gr Γνωρίζω νέους ανθρώπους κατηφείς. Ανθρώπους με άδεια βλέμματα, συνεχώς εκνευρισμένους, αγχωμένους και συνεπώς δυστυχισμένους. Ανθρώπους στο ξεκίνημα της ζωής τους, που καθημερινά χάνουν τις ελπίδες τους, απαξιώνουν και απαξιώνονται […]

Η Φωτεινή Κατσάλη γράφει τις προοπτικές των νέων σε έναν κόσμο γεμάτι εμπόδια

Γνωρίζω νέους ανθρώπους κατηφείς. Ανθρώπους με άδεια βλέμματα, συνεχώς εκνευρισμένους, αγχωμένους και συνεπώς δυστυχισμένους. Ανθρώπους στο ξεκίνημα της ζωής τους, που καθημερινά χάνουν τις ελπίδες τους, απαξιώνουν και απαξιώνονται με μια πρωτοφανή ευκολία.

Που η παραίτηση και το ανάθεμα, είναι η μοναδική αντίδραση που πλέον έχουν. Και η αδιαφορία και ο ωχαδερφισμός μια μόνιμη τάση συμπεριφοράς και ένα κακό άλλοθι μη αντίδρασης, απέναντι στην κρίση, οχι τόσο την οικονομική, (αυτή είναι δευτερεύουσα) αλλά στην κρίση αξιών και πνευματικής ανεπάρκειας που επικρατεί πλέον στις μέρες μας, χωρίς αυτή να συσχετίζεται αναγκαστικά με το μορφωτικό επίπεδο του ατόμου.

Οι ηθικές, αξιολογικές κρίσεις , οι πολιτιστικές παραδόσεις οι πολιτικές τοποθετήσεις οι θρησκευτικές δοξασίες, τα θέλω και τα πρέπει, οι υποχρεώσεις και η ευχαρίστηση , η σεξουαλική ταυτότητα, οι διαπροσωπικές μας σχέσεις, όλα μπερδεμένα σε ένα κουβάρι, μεγάλων αντιφάσεων, κενών και επιφανειακών συμπερασμάτων στην καλύτερη των περιπτώσεων!

Ζούμε όχι αλλαγές αλλά παραλλαγές και μεταλλάξεις, άσχημα κοπιασρισμένες, χάνοντας την απλή ουσία των πραγμάτων από την καθημερινότητα μας, έως και τους πιο σοβαρούς μας στόχους.
Η δομή της κοινωνίας μας δεν έχει αλλάξει απλά…αυτό θα ήταν κάτι φυσικά και θεμιτά επόμενο και διαχειρίσιμο… τις τελευταίες δεκαετίες κατρακυλάει σε μια άβυσσο κακού μιμητισμού, μηδενισμού της ταυτότητάς μας και φοβικών συμπεριφορών που έχουν εμφυτευτεί, εντεχνιέντως και όχι τυχαία μέσα στην ζωή μας.

Μας ορίζουν κάθε ώρα ανάγκες, που απλά μας έμαθαν να τις αποζητούμε χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα, και καταλήγουμε να μην ορίζουμε τίποτα ουσιαστικό και πραγματικά ωφέλιμο για το παρόν μας.

Εάν ήμουν είκοσι πέντε χρονών δεν θα μιλούσα για το μέλλον… δεν με ενδιαφέρει το μέλλον… είναι κάτι που ακόμα δεν έχει συμβεί. Είναι κάτι ασαφές, ασχημάτιστο στην πραγματικότητα. Δεν μπορώ να ονομάσω μέλλον μια φαντασίωση, ένα σχέδιο, μια προοπτική χωρίς παρόν!
Θέλω να μπορώ να ονειρεύομαι στο παρόν μου. Να μπορώ να κάνω βήματα προόδου, (ότι ορίζει ο καθένας πρόοδο στη ζωή του) από σήμερα έως αύριο και από αύριο έως μεθαύριο το πολύ!…

Το παρόν το χάνουμε καθημερινά κάνοντας μακροχρόνια σχέδια, αμφίβολα εξ αρχής, εφόσον οι ανασταλτικοί παράγοντες, είναι πάντα εκεί και καραδοκούν να τα ανατρέψουν όλα.

Αν δεν μπουν οι βάσεις στο παρόν μας πως μπορούμε να μιλάμε για το ένα λαμπρό μέλλον; Όταν ευνοείται επικίνδυνα η ανάπτυξη απεριορίστων επιδιώξεων στα άτομα , ιδιαίτερα στην νεολαία, χωρίς όμως να επιτρέπει την ρεαλιστική ικανοποίηση τους, συγχρόνως κυοφορείται ο μεγάλος κίνδυνος της στασιμότητας της απογοήτευσης και εν τέλει της ανεργίας και της κατάθλιψης!

Οι ιθύνοντες πρέπει επιτέλους και το οφείλουν, να αφουγκραστούν με προσοχή τις ανησυχίες αλλά και τις συνθήκες μέσα στις οποίες καθημερινά επιβιώνουν και όχι διαβιώνουν, ιδιαίτερα τα νέα άτομα, ώστε να αρχίσουν να επιλύονται θέματα, που χρόνια ατελείωτα, αποτελούν σαράκι και ανασταλτικό δεδομένο για κάθε πρόοδο και ευημερία.

Η Ελληνική κοινωνία θρέφει ήδη , μια κουρασμένη αγανακτισμένη γενιά χωρίς παρόν, με αβέβαιο μέλλον και με ένα παρελθόν ναι μεν ένδοξο, που όμως έχει πέσει στην λήθη χωρίς ιστορική μνήμη, χωρίς παιδεία, που έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να σηκώσει τα σύγχρονα κενά και δεν ΠΡΕΠΕΙ να ανασύρεται επιπόλαια και με ανόητο κομπασμό, ενώ στο παρόν δεν επιδεικνύουμε την αξιοσύνη και τα επιτεύγματα που θα μπορούσαμε υπό άλλες συνθήκες και κυρίως συμπεριφορές, να καταφέρουμε!

Πιστεύω πολύ στους νέους ανθρώπους. Στην ορμή τους στην φρεσκάδα τους. Αποσύρετε καθετί κακό παλιό και διεφθαρμένο. Δυναμώστε το νέο αίμα και δώστε επιτέλους χώρο, χρόνο, και συνθήκες για να μπορέσουν τα νέα άτομα, να παράγουν και να ξεχωρίσουν. Γιατί μαζί τους θα υπάρχει μέλλον και για την ίδια την χώρα.

Η νέα γενιά των μορφωμένων φτωχών και των εργαζομένων φτωχών ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξει! Τα 586 ευρώ ως κατώτατο όριο μισθού με την ελευθερία του εργοδότη να πηγαίνει και χαμηλότερα όταν τα άτομα είναι κάτω των 25 δεν δίνει καμία ελπίδα καμία προοπτική.

Εν κατακλείδι το κουβάρι ας ξετυλιχτεί, από την αρχή δίνοντας προνόμια στους νέους ανθρώπους, γιατί μόνο τότε θα μπορούμε να μιλάμε για ένα μέλλον, δυνατό και εξελίξιμο σε όλους τους τομείς! Κύριοι Ιθύνοντες επιτέλους σοβαρευτείτε και πράξτε πραγματικά!