Πόσοι από εσάς διασχίζετε την οδό Γ. Παπανδρέου, προέκταση της Ανθέων και έχετε προσέξει πως, ανάμεσα στο 14ο Γυμνάσιο, τη Βίλα Morpurgo (Βίλα Ζαρντινίδη) και στο κτίριο της Νομαρχίας (βίλα Αλλατίνι), ξεπροβάλλει ακόμη ένας μικρός «θησαυρός». Ένα συγκρότημα από 28 μονοκατοικίες, αρχοντόσπιτα μιας άλλης εποχής, που διατηρούνται αναλλοίωτα στο χρόνο και «κατακτούν» όλες σου τις αισθήσεις.
Απέριττη ομορφιά, χρώματα και αρώματα, από τις τριανταφυλλιές, τις «φορτωμένες» μανταρινιές και τα λογής λογής λουλούδια. Μία βόλτα στα πλακόστρωτα στενά δρομάκια θα σας μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο, της νοσταλγικής και όμορφης Θεσσαλονίκης.
Τα σπίτια της συνοικίας, που από το 1980 έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα, έχουν την ίδια αρχιτεκτονική, ψηλοτάβανα, με κεραμοσκεπές, με ξύλινα παράθυρα και παντζούρια, με όμορφες πόρτες, περιποιημένες αυλές και ζωάκια, όπως γατούλες και σκυλάκια.
Γιατί ονομάζεται Συνοικία Ουζιέλ
Γιατί το «παραδεισένιο» αυτό χωριό πήρε την ονομασία Ουζιέλ; Ο Δαυίδ Ουζιέλ ήταν ο εργολάβος που έχτισε τον συνοικισμό το 1927 και ένας από τους βασικούς μετόχους της Εταιρείας Τροχιοδρόμων της Θεσσαλονίκης. Τα όμορφα αυτά σπίτια έγιναν για τους εργαζόμενους της εταιρείας, η οποία μάλιστα βρισκόταν πολύ κοντά στην περιοχή και από εκεί πήρε και το όνομά της, Ντεπώ. Depot, δηλαδή «αποθήκη» λόγω του αμαξοστάσιου.
Τις κατοικίες, σχεδίασε ο διάσημος Γάλλος αρχιτέκτονας Ζακ Mοσσέ, που έχει σχεδιάσει και άλλα κτήρια της Θεσσαλονίκης, όπως και τον κινηματογράφο «Ολύμπιον». Αυτή τη στιγμή, τα περισσότερα σπίτια έχουν αγοραστεί και κατοικούνται κανονικά, με προϋπόθεση φυσικά να μην υπάρξουν εξωτερικές παρεμβάσεις και αλλοιωθεί η εικόνα τους. Αλλωστε, το συγκρότημα Ουζιέλ μαζί με τη Βίλα Ζαρντινίδη (πρώην Βίλα Morpurgο) έχουν χαρακτηριστεί «έργα τέχνης που χρειάζονται ειδική κρατική προστασία» και αποτελούν πολιτιστική κληρονομιά της πόλης.
