Κρώμνη: Ο παραδοσιακός ακατοίκητος οικισμός, κρυμμένος στις πλαγιές του Πάικου (ΦΩΤΟ)

Ενα αυθεντικό ταξίδι στα προπολεμικά χρόνια, η ιστορία και η εγκατάλειψή της

Ηταν αρχές της δεκαετίας του 1970 και συγκεκριμένα το 1972, όταν οι κάτοικοί της αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους, τα σπίτια και τις γειτονιές τους και να επιλέξουν ένα άλλο χωριό για να συνεχίσουν τις ζωές τους.

Ο λόγος για την Κρώμνη του νομού Πέλλας, που η δύσβατη θέση της και το γεγονός ότι δεν είχε ηλεκτρικό ρεύμα, ανάγκασε τους κατοίκους της να μετεγκατασταθούν στο δημοτικό διαμέρισμα Νέου Μυλοτόπου.

«Σκαρφαλωμένη» σε υψόμετρο 580 μέτρων, στην ανατολική πλευρά μίας χαράδρας του βουνού Πάικου, η Κρώμνη αποτελεί έναν από τους αναγνωρισμένους παραδοσιακούς οικισμούς του νομού Πέλλας, παρότι είναι ακατοίκητη, χωρίς δρόμο και χωρίς ρεύμα.

Αν και τα χρόνια που ζει στη… μοναξιά της είναι πολλά, όπως και τα σημάδια του χρόνου, υπάρχουν μερικά σπίτια που στέκουν πληγωμένα μεν, αλλά αγέρωχα και υπενθυμίζουν πως κάποτε εδώ υπήρχε ζωή. Αρκετοί βέβαια είναι αυτοί που προσπαθούν να συντηρήσουν τα σπίτια των γονιών τους και να διατηρήσουν την ιστορία τους ζωντανή.

Από την ευημερία, στην εγκατάλειψη

Tο χωριό, παρά τη γεωγραφική του απομόνωση, ευημερούσε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Υπάρχουν ερείπια από τα κεραμοποιία, τα ασβεστοκάμινα, τα παγοποιία και τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας ξυλείας τα οποία αποδεικνύουν ότι, μέχρι την απελευθέρωση από τους Τούρκους, η Κρώμνη συμβάδιζε από άποψη τεχνολογίας με τη Θεσσαλονίκη.

Το 1918 αναγνωρίστηκε ως κοινότητα Κορνισιόρ ενώ το 1926 μετονομάστηκε σε Κρώμνη. Οι γηγενείς κάτοικοι της (εντόπιοι), κυρίως ξυλοκόποι και κτηνοτρόφοι επιβίωσαν με αυτάρκεια ακόμη και σε δύσκολες εποχές.

Από την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα μέχρι την περίοδο του εμφυλίου γίνεται επίκεντρο συγκρούσεων. Στην περιοχή Εμπεδα έχει εγκατεστημένο το αρχηγείο του ο ΔΣΕ και η Κρώμνη είναι το κοντινότερο χωριό.

Οι συγκρούσεις με τις δυνάμεις κατοχής και τους τοπικούς συνεργάτες τους συνεχίζεται και στον εμφύλιο και ο πληθυσμός του χωριού μειώνεται την περίοδο αυτή. Η δύσβατη θέση της της φάνηκε χρήσιμη κατά την περίοδο της κατοχής καθώς ο γερμανικός στρατός δεν μπόρεσε να την προσεγγίσει.

Διαβάστε επίσης  Πέλλα: Εδεσαν, φίμωσαν και λήστεψαν δύο γυναίκες μέσα σε σπίτι - «Δεν θέλω να δω άνθρωπο» (ΒΙΝΤΕΟ)

Μετά τον πόλεμο, το χωριό, σταδιακά αύξησε τον πληθυσμό του λόγω κυρίως του καλού κλίματος και της ευφορίας του εδάφους που προσέφερε αυτάρκεια στα δύσκολα χρόνια. Το 1971 είχε 610 κατοίκους και 150 παιδιά στο σχολείο.

Παρά την άνοδο του αριθμού των κατοίκων, το χωριό παρέμεινε απομονωμένο και το γεγονός αυτό οδήγησε τους κατοίκους του στη δύσκολη απόφαση της εγκατάλειψης. Ετσι, μετεγκαταστάθηκαν στο χωριό Νέος Μυλότοπος.

Εικόνες που σε ταξιδεύουν

Αν σας βγάλει ο δρόμος σας, μην παραλείψετε να επισκεφθείτε την Κρώμνη. Κάθε σπίτι, κάθε γειτονιά έχει να σας διηγηθεί και μία ιστορία. Ο καθαρόαιμος, μη εξωραϊσμένος χαρακτήρας της Κρώμνης γίνεται το αυθεντικό ταξίδι του επισκέπτη στα προπολεμικά χρόνια.

 

Ακατοίκητα λίθινα σπίτια, άλλα μισογκρεμισμένα, αλλά «κυριευμένα» από τη… λαιμαργία της φύσης και την αδυσώπητη φθορά του χρόνου και άλλα, που αντιστέκονται πεισματικά να υποκύψουν σε όλα αυτά, χάρη στη φροντίδα των ιδιοκτητών τους.

Το παλιό δημοτικό σχολείο, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου (1858), η βρύση με το τρεχούμενο νερό, οι πηγές, οι σπηλιές του δάσους, το πανέμορφο φυσικό περιβάλλον γίνονται οι εικόνες μιας ζωής που σταμάτησε στο χρόνο. Λίγο πιο κάτω, διατρέχει ο παραπόταμος του Αξιού, η Γραμμόσκα όπου υπάρχουν σπάνια είδη χλωρίδας.

Η Κρώμνη βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα του Νόμου, 48 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Έδεσσας, στην πρώην επαρχία Γιαννιτσών.

Το διήμερο 20-21 Μαΐου στον παραδοσιακό οικισμό της Κρώμνης πραγματοποιούνται εκδηλώσεις, προς τιμήν του Αγίου Νικολάου. Στις 20 Μαΐου είναι η αποκομιδή των λείψανων ενώ ο Πολιτιστικός Σύλλογος Κρωμνιωτών «Αγιος Νικόλας», ο οποίος ιδρύθηκε το 1983, τιμά τον τόπο του με χορούς και τραγούδια, τόσο με τη χορευτική ομάδα όσο και με τοπικά μουσικά συγκροτήματα.

Παράλληλα, σκοπός του Πολιτιστικού Συλλόγου είναι να αξιοποιηθεί κάποια στιγμή το χωριό και να αναπτυχθεί όπως πρέπει, έτσι ώστε σαν παραδοσιακός οικισμός να αποτελέσει τουριστικό προορισμό.

Φωτογραφίες: Δημήτρης Μυλωθρίδης (Εθελοντής Πολιτικής Προστασίας)
Με πληροφορίες από giannitsa.gr, hellenicaworld.com