Με τα τάματα των πιστών στο δέντρο της
Μέσα σε ένα κατάφυτο περιβάλλον διασχίζοντας την ορεινή Δράμα προς Ξάνθη, μερικά χιλιόμετρα πριν το Παρανέστιο, συναντάμε το κρυφό εξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής.
Θυμάμαι σαν χθες αν και περάσαν 35 χρόνια που ξύπναγα από τα χαράματα, τάμα της μητέρας μου να διανύσουμε 7 χιλιόμετρα δρόμο με τα πόδια και να προλάβουμε την πρωινή λειτουργία ανήμερα της εορτής της Αγίας Παρασκευής. Αν και ο πόνος μεγάλος από την κούραση, ωστόσο αυτό το προσκύνημα στο τέλος ήταν πραγματικά αγαλλίαση ψυχής!
Μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο λίγα μέτρα κάτω από το κεντρικό δρόμο βρίσκονται η χτιστή εκκλησία και το Αγίασμα της Αγίας και κάποιος ξενώνας που έγινε και αυτός τα τελευταία χρόνια από τις δωρεές των προσκυνητών και Ελλήνων μεταναστών. Είναι θαύμα πως για 100 και πάνω χρόνια δεν σταμάτησε να αναβλύζει από τα έγκατα της γης και κάτω από τις βελανιδιές, το δάκρυ της Αγίας όπως λένε οι γέροντες,. Για το θαυματουργό αγίασμα επισκέπτονται την εκκλησιά εκατοντάδες πιστοί από την περιοχή της Δράμας αλλά και πολλοί πιστοί που κάνουν θρησκευτικό τουρισμό.
Τα τάματα στην χάρη της είναι πολλά, συνήθως ρούχα, μαντίλια, φανέλες, κομποσκοίνια αρρώστων και συνηθίζεται είτε να τα αφήνουν οι ίδιοι οι προσκυνητές ή να τα στέλνουν μέσω συγγενών με σκοπό να τους πάνε λίγο αγίασμα για να πιουν και να αλείψουν τις πληγές τους ιδίως αν υποφέρουν από σοβαρή πάθηση των ματιών.
Την ημέρα του εορτασμού στο πανέμορφο Εξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής και κάθε χρόνο στις 26 Ιουλίου μετά την λειτουργία προσφέρεται άρτος και φαγητό στους πιστούς καθώς η προετοιμασία γίνεται από την εσπερινή παράκληση.
