Η δημιουργία, η ιστορία του και οι κάτοικοί του
Ο Αριστοτέλης μιλώντας για τις προϋποθέσεις της ιδανικής πόλης (έκταση, μέγεθος κτλ.), είχε τονίσει πως κάθε μεγάλη πόλη πρέπει να έχει περιορισμένο αριθμό κατοίκων. Από τη φιλοσοφία του παραδέχονται πως επηρεάστηκαν και οι ιδρυτές του πιο μικρού κρατιδίου της Ευρώπης, της Ουζούπης, η οποία ουσιαστικά ήταν μία γειτονιά στο Βίλνιους της Λιθουανίας.
Χαρακτηριστικά, ο υπουργός εξωτερικών και ένας από τους ιδρυτές του κρατιδίου, Τόμας Τσεπάιτις, εξηγεί ότι η δημοκρατία γεννήθηκε από τη φιλοσοφία του Αριστοτέλη και γι’ αυτό το λόγο «εμπιστεύτηκαν» από τα λεγόμενά του: «Θέλαμε να δημιουργήσουμε τη νέα μας χώρα με βάση την παλιά σκέψη, ότι μια καλή χώρα δεν μπορεί να έχει περισσότερους από 5.000 πολίτες, επειδή το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να θυμηθεί περισσότερα πρόσωπα. Όλοι γνωρίζουν όλους, γι ’αυτό είναι δύσκολο να εξαπατηθούν ο ένας από τον άλλο».
Η ιστορία της Ουζούπης
Η Ουζούπη είναι γειτονιά στο Βίλνιους της Λιθουανίας. Το όνομα σημαίνει πέρα από τον ποταμό ή η άλλη πλευρά του ποταμού στα λιθουανικά και αναφέρεται στον ποταμό Βίλνια, όπου το όνομα Βίλνιους προέρχεται από το Βίλνια.
Η επαρχία είναι δημοφιλής στους καλλιτέχνες, και έχει συγκριθεί με τη Μονμάρτη στο Παρίσι και την Χριστιάνια στη Κοπεγχάγη, λόγω της μποέμικης ατμόσφαιρας της. Στις 1 Απριλίου 1997 η επαρχία αυτοανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος (Δημοκρατία της Ουζούπης).
Καταλαμβάνει περίπου ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο γης, ενώ έχει περίπου 7.000 κατοίκους, από τους οποίους οι 1.000 είναι καλλιτέχνες. Μέχρι πρόσφατα, είχε και στρατό που αποτελούνταν από 10 άτομα, όμως αποσύρθηκαν γιατί δεν υπήρχε κίνδυνος εισβολής ή πολέμου.
Παρότι όλο αυτό ξεκίνησε ως ένα αστείο, τελικά εξελίχθηκε σε ένα από τα μικρότερα κρατίδια του κόσμου, με δική του κυβέρνηση, σύνταγμα και νόμισμα. Βέβαια εδώ να σημειώσουμε πως αν και ανεξάρτητο, κανένα άλλο κράτος δεν το αναγνωρίζει.
Την 1η Απριλίου κάθε χρόνου, οι κάτοικοι της Ουζούπης γιορτάζουν και θεωρούν ότι ο ποταμός Βιλνέλε, είναι έτσι τοποθετημένος για να τους χωρίζει από τους υπόλοιπους Λιθουανούς. Οσοι εκείνη τη μέρα θέλουν να επισκεφθούν την Ουζούπη, πρέπει να υποστούν μία διαδικασία. Πρέπει να σφραγίσουν τα διαβατήριά τους στα σύνορα του μικροσκοπικού κρατιδίου και να πληρώσουν τις μπύρες τους ή ό,τι άλλο καταναλώσουν, με το δικό τους τοπικό, ανεπίσημο νόμισμα.
Ο υπουργός εξωτερικών, Τόμας Τσεπάιτις, μιλώντας στο BBC, εξήγησε ότι σε συνεργασία με τους συναδέλφους του, θέλησαν να φτιάξουν ένα μέρος, όπου οι κάτοικοι θα απέχουν από τα άγχη ητης σύγχρονης ζωής στις πόλεις και να είναι συνδεδεμένοι με τα σημαντικά αγαθά.
«Οταν διασχίσεις τη γέφυρα, μπορείς να είσαι ο εαυτός σου. Δεν παίζεις κοινωνικό ρόλο, δεν ανήκεις σε κανέναν, ανήκεις σε σένα. Μπορείς να σκεφτείς ποιος είσαι και μπορείτε να ζήσετε χωρίς να είστε μέρος αυτής της τρελής φυλής στην οποία εμπλέκεται όλη η ανθρωπότητα».
Στην Ουζούπη υπάρχουν δύο εκκλησίες, ένα από τα παλαιότερα κοιμητήρια και επτά γέφυρες. Ενα γλυπτό αγγέλου αποκαλύφθηκε στην κεντρική πλατεία Užupis το 2002.
Αυτός ο χάλκινος άγγελος, δημιουργήθηκε από τον γλύπτη Ρόμα Βιλτσούκα και έγινε το σύμβολο του κρατιδίου.
Διάφορα πολιτιστικά δρώμενα, εναλλακτικά φεστιβάλ μόδας, συναυλίες, εκθέσεις, αναγνώσεις ποίησης, παραστάσεις, πρωτότυπα πανηγύρια είναι μερικά από τα δρώμενα που γίνονται καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Η περιοχή είναι γεμάτη γκαλερί και μαγαζάκια με υφαντά και χειροτεχνήματα.
Πηγή πληροφοριών: wikipedia.org
