Επιτύμβιες στήλες γεμάτες ζωηρά χρώματα και ποιήματα που περιγράφουν μία ολόκληρη ζωή
Sapanta, Ρουμανία. Το μικρό χωριό που βρίσκεται στα βορειοδυτικά σύνορα με την Ουκρανία, 600 περίπου χιλιόμετρα από το Βουκουρέστι, στην επαρχία Maramures, εκτός από τους φιλόξενους κατοίκους του, ξεχωρίζει για κάτι μοναδικό στον κόσμο. Τι είναι αυτό; Τα νεκροταφεία του! Ναι, καλά διαβάσατε…
Με ιστορία από τον 14ο αιώνα, το χωριό Sapanta, έχει καταφέρει να γίνει διάσημο για τα ιδιαίτερα νεκροταφεία του και για την εύθυμη διάσταση που δίνουν οι κάτοικοί του στο θάνατο. Το Cimitirul Vesel (στα ρουμανικά), που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο, βρίσκεται πίσω από την εκκλησία του χωριού.
Οι ντόπιοι το αποκαλούν Merry Cemetery, Χαρούμενο Νεκροταφείο, εξαιτίας των 800 και πλέον πολύχρωμων τάφων του, που υπάρχουν εκεί. Χρώματα κάθε λογής, με απλοϊκές ζωγραφιές, όλες ζωγραφισμένες με το χέρι και ποιητικές επιγραφές, που δίνουν στοιχεία για τη ζωή των ανθρώπων που τάφηκαν εκεί, με ξεχωριστό χιούμορ.
Το νεκροταφείο, που αποτελεί υπαίθριο μουσείο και εθνικό τουριστικό αξιοθέατο, δημιουργήθηκε από έναν Ρουμάνο ξυλογλύπτη, τον Σταν Ιον Πάτρας (Ioan Stan Patras), ο οποίος ξεκίνησε τη γλυπτική του το 1935.
Οι πλάκες είναι φτιαγμένες από βελανιδιά, σκαλισμένες και βαμμένες σε μπλε χρώμα και άλλα χρώματα, όπως κόκκινο, κίτρινο ή μαύρο, ανάλογα με την προσωπική ζωή του νεκρού. Επιπλέον οι πλάκες, αντί για μία περιγραφή έχουν πάνω επιτάφιους σε μορφή ποιημάτων. Για παράδειγμα, στον τάφο ενός νεκρού που αγαπούσε το αλκοόλ, αναγράφεται ένα μεταθανάτιο αίτημα: «Αφήστε λίγο κρασί».
«Είναι η αληθινή ζωή ενός ανθρώπου. Αν του άρεσε να πίνει, γράφεις αυτό. Αν του άρεσε να δουλεύει, το γράφεις. Κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί σε μία μικρή πόλη. Αυτό το νεκροταφείο δεν είναι απλά ένα νεκροταφείο. Ο κόσμος συνειδητοποιεί ότι αυτός είναι ένας τόπος όπου μπορείς να γελάσεις με τον ίδιο τον θάνατο», αναφέρει ο ξυλογλύπτης Ντουμίτρου Ποπ Τίνκου (Dumitru Pop), που ανέλαβε το ρόλο του Patras, όταν πέθανε το 1977.
Οι τουρίστες που επισκέπτονται τα χαρούμενα νεκροταφεία μένουν ενθουσιασμένοι απ’ αυτό που αντικρίζουν και ποιος ξέρει, μπορεί να δουν και με διαφορετική πλέον ματιά το θάνατο!
Γνωρίζετε ότι…
-Ο αρχαίος πολιτισμός των Δακών, των προγόνων των Ρουμάνων, θεωρούσε το θάνατο ως απελευθέρωση και την ψυχή ως αθάνατη. Η Sapanta διατηρεί αυτή τη θετική στάση προς το θάνατο, ο οποίος, σύμφωνα με την παράδοση, γίνεται δεκτός με ένα χαμόγελο.
-Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των υπευθύνων του νεκροταφείου, ο Ντουμίτρου φτιάχνει περίπου 10-15 ταφόπλακες κάθε χρόνο!
-Το κόστος είναι μεταξύ 400 με 1.000 ευρώ για κάθε τάφο και χρειάζονται μερικές εβδομάδες για να φτιαχτεί.
Για να καταλάβουμε το πόσο «χαρούμενο» είναι το συγκεκριμένο νεκροταφείο πέρα από τα πλούσια χρώματα αρκεί να δούμε το ποίημα σε μια από τις επιτύμβιες στήλες σε ελεύθερη μετάφραση από τη wikipedia.
Κάτω από το βαρύ σταυρό
Βρίσκεται φτωχή μου πεθερούλα
Τρεις ακόμη μέρες να ζούσε
θα ήμουν εγώ ξαπλωμένος και αυτή θα διάβαζε (το σταυρό).
Εσείς που περνάτε από δω
παρακαλώ μην προσπαθήσετε να την ξυπνήσετε
γιατί αν έρθει πίσω σπίτι
θα μου γκρινιάζει περισσότερο.
Eγώ θα συμπεριφέρομαι σωστά
ώστε να μη σηκωθεί από τον τάφο.
Μείνε εδώ, αγαπητή μου πεθερά!
