ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ…ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΑ!
Τουλάχιστο σχεδόν όλοι , μια φορά στην ζωή μας είπαμε την φράση περασμένα ξεχασμένα! 
Και οι περισσότεροι νομίζω την είπαμε χωρίς να την ενοούμε πραγματικά. Όταν πληγώνεσαι απο ανθρώπους ή καταστάσεις είναι δύσκολο να διαχειριστείς, τον θυμό και την πικρία σου. Εαν φτάσεις στο σημείο να πεις ,περασμένα ξεχασμένα , και το εννοείς , θεωρώ πως έχεις μεγάλο απόθεμα καλοσύνης και ανωτερότητας. Δεν είναι ανέφικτο , ούτε και τόσο απλό.
Προσωπικά μου αρέσει να παραποιώ την φράση και να λέω περασμένα και ξεπερασμένα!
Το οτι ξεπερνάω κάποια πράγματα, που κατά το παρελθόν με πείραξαν, ή μου έκαναν κακό δε σημαίνει πως τα ξεχνάω. Και δεν πρέπει να τα ξεχνάμε.
Η μνήμη σε κάθε τι που μας τυχαίνει, είναι δύναμη και προστασία . Για να μην επαναλάβουμε ενδεχομένως συμπεριφορές και επιλογές που μας πηγαίνουν πίσω και μας παιδέυουν.
Οχι δεν είναι ξεχασμένα τα όσα έπαθα . Τα θυμάμαι ενα πρός ένα με κάθε λεπτομέρεια. Μπορώ να τα δω να εκτυλλίσονται μπροστά μου όπως όταν πρωτό έγιναν! Σαν μια παλιά ταινία, αλλά κλασσική και διαχρονική. Και αυτό δεν είναι μια ακόμα εμμονική στάση ή άρνηση να προχωρήσω μπροστά. Είναι αυτοσυντήρηση και εμπειρία, που λειτουργεί, ώς προστασία , και ως φάρος για να μη γκρεμοτσακιστώ για ακόμα μια φορά στα βράχια.
Ξεπερνώντας το πληγωμένο παρελθόν, και υπερβαίνοντας καταστάσεις άσχημες , περνάω σε άλλη φάση ζωής , χωρίς να κρύβομαι στην ευκολία της λήθης. Δεν είναι εύκολο εξίσου να θυμάσαι κάποιες φορές. Είναι όμως σωτήριο τις περισσότερες πιστεύω.
Οι αναμνήσεις μας , οι εμεπειρίες μας είναι η ίδια η ζωή μας. Περασμένα-ξεχασμένα είναι μια βολική έκφραση. Κυρίως πιστεύω, χρησιμοποιείται από όποιους ,έχουν αδικήσει άλλους και θέλουν να συνεχίσουν να τους αδικούν. Έτσι λοιπόν τους λένε την έκφραση αυτή με σκοπό να τους καθησυχάσουν, μέχρι να βρουν την ευκαιρία να τους ρίξουν ακόμη περισσότερο.
Και πάλι ξανά και ξανά καταλήγω , στην αρχική μου σκέψη…Ξεπερασμένα οχι ξεχασμένα. Τα προσπερνώ δεν εμένω , δεν σταματώ να δίνω νέες ευκαιρίες , αλλά η μνήμη μου, πλέον ανα πάσα ώρα μπορεί, να σημάνει συναργεμό, αναγνωρίζοντας, παρόμοιες συμπεριφορές και συνθήκες που κατά το παρελθόν, δε μου βγήκαν σε καλό.
Με δυο λόγια νομίζω πως ξεχνάμε κάποια στιγμή μόνο αν ξεπεράσουμε. Και μέχρι να το κάνουμε αυτό , υπάρχουν πολλές εναλλάγές και εκπλήξεις και συμπεριφορές που δεν ορίζουμε πάντα.
Τα παράσημα μου, είναι όσα δύσκολα πέρασα και ξεπέρασα, αλλά πάντα θα θυμάμαι. Γιατί διαφορετικά είναι σαν να ξεχνώ την ίδια την ζωή μου!
