Της Φωτεινής Κατσάλη
Φθινόπωρο προ των πυλών και πολλοί κατσουφιάζουν , χάνουν  την διάθεση τους, και βιάζονται να ευχηθούν καλό χειμώνα περισσότερο για να συνειδητοποιήσουνε πως το καλοκαιράκι φεύγει και μαζί και η όποια μικρή ή μεγάλη ανεμελιά, ανάλογα με τις δυνατότητες του καθένα. Η αλήθεια όμως είναι ότι ειδικά στην χώρα μας τουλάχιστο από την άποψη των καιρικών συνθηκών είμαστε τυχεροί!
Γιατί  το φθινόπωρο είναι ζεστό φωτεινό, ακόμα και μετά από μέρες βροχής και επιπλέον γεμάτο υπέροχα χρώματα! Όλες αυτές οι εξαιρετικές αποχρώσεις του κίτρινο καφέ του χρυσό πράσινου του κόκκινου και του λαδί , μπορεί να δείχνουν έναν μαρασμό αλλά από την άλλη δίνουν και μια μελαγχολική ομορφιά, ηρεμίας και εσωτερικότητας. Τουλάχιστο έτσι το βλέπω εγώ…
Και φυσικά πέρα από την ρομαντική πλευρά του Φθινοπώρου υπάρχει και η πρακτική!
Επιστροφή στην καθημερινότητα όσο άχαρη και να είναι με πολλές υποχρεώσεις, στην εργασία όποιοι έχουν ακόμα εργασία, στο άνοιγμα των σχολείων  και στους αγώνες δρόμου των γονιών να τα προλάβουν όλα! Στους λογαριασμούς που πρέπει να πληρωθούν μετά τις διακοπές , και όλη αυτή την αίσθηση του καταναγκασμού για διάφορα πράγματα, που πρέπει να γίνουν και απαιτούν διπλάσια προσπάθεια και συγκέντρωση.
Και μέσα σε όλον αυτό τον ανεμοστρόβιλο των υποχρεώσεων και των πλαισίων που ο καθένας μας έχει ορίσει στη ζωή του , ξεχνάμε να απολαύσουμε αυτήν την όμορφη εποχή του χρόνου, που την αδικούμε και την προσπερνάμε με θυμό, γιατί την θεωρούμε υπαίτια για το τέλος του καλοκαιριού.
Κι όμως μου αρέσει τόσο πολύ να ξυπνάω νωρίς τα πρωινά του Φθινοπώρου, με μια κούπα αχνιστό καφέ και να νιώθω εκείνο το πρώτο σύγκρυο της ημέρας… Να ντύνομαι πιο ζεστά από ότι χρειάζεται σίγουρη πως στην διάρκεια της ημέρας θα κάνει περισσότερο κρύο , αλλά τελικά να βγαίνει εκεί λίγο πριν το μεσημέρι ένας ολόθερμος ήλιος, δίνοντας μου την εντύπωση άνοιξης με nude  χρώματα!
 Να απολαμβάνω μια πόλη και πάλι γεμάτη με κόσμο , όπου γίνονται υπέροχες φθινοπωρινές εκδηλώσεις, συναυλίες , θέατρο, εκθέσεις, φεστιβάλ κινηματογράφου..
Να κουράζομαι και να αναπολώ την θάλασσα , και τον ύπνο στην αμμουδιά. Να μετράω από πολύ νωρίς πόσες μέρες υπολείπονται για τα Χριστούγεννα!
Να γεύομαι με λαχτάρα τα πρώτα κόκκινα μήλα και τα πρώτα ξινά μανταρίνια γεμάτα άρωμα και χρώμα!
Πίσω από το παράθυρο να βλέπω την βροχή να χορεύει αρμονικά με εκείνο το μονότονο τραγούδι της που πάντα μου φέρνει στο μυαλό κάτι ατελέσφορους νεανικούς έρωτες.
Να βλέπω τα παιδιά ακόμα ορεξάτα για παιχνίδι , πάρα τις πρώτες ψύχρες  και την μικρότερη αισθητά πια, διάρκεια της ημέρας.
Να κλείνω τα μάτια και να μου έρχονται μνήμες από τα παιδικά μου χρόνια , μέσα στην κουζίνα της μάνας μου, με όλες εκείνες τις εξαίσιες μυρωδιές από την Σμυρναίικη μαγειρική της.. όπου το κίμινο η κανέλα το γαρύφαλλο , το μαχλέπι και το μπαχάρι είχαν πάντα την τιμητική τους!
Μυρωδιές που τις έχω διατηρήσει πια κι εγώ μέσα στην δική μου κουζίνα.. αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν φτάνουν την γλύκα της μάνας μου..
Να μαζεύω τους φίλους μου στο σπίτι με τα παιδιά τους ή χωρίς να μαγειρεύω να τους περιποιούμαι , να φιλοσοφούμε , να μαλώνουμε , να γελάμε , και να αγαπιόμαστε κάνοντας όνειρα και ελπίζοντας σε ένα ακόμα πιο όμορφο καλοκαίρι από αυτό που μόλις αφήσαμε πίσω μας…
Να γράφω απερίσπαστη, ακούγοντας τον αέρα έξω να σφυρίζει την δική του ιστορία ή να χάνομαι στις σελίδες ενός βιβλίου ζηλεύοντας καλότροπα που δεν το έγραψα εγώ γιατί είναι τόσο ωραίο..
Να ξεφυλλίζω μαζί με τα παιδιά μου τα νέα τους σχολικά βιβλία , ρουφώντας εκείνη την υπέροχη μυρωδιά του φρέσκο τυπωμένου, και να προγραμματίζουμε νέα ξεκινήματα και δραστηριότητες με ενθουσιασμό και προσμονή..
Να παίρνω τα βουνά όχι για να μαζέψω ρίγανη αλλά για να περπατήσω μέσα στα πεσμένα φύλα να μυρίσω το φρέσκο βρεγμένο χώμα…Τι θεϊκή μυρωδιά!  Και ακόμα πιο θεϊκή   όταν ανακατεύεται με την μυρωδιά της μασίνας σε κάποιο ορεινό χωριό!
Να χουχουλιάζω με αγάπη μαζί του , σε μια γωνιά του καναπέ βλέποντας μια ταινία , η απλά συζητώντας.
Και πόσα άλλα πράγματα μπορώ να σας πω για το δικό μου φθινόπωρο…Για τις μνήμες που μου γεννά, για τις στιγμές που μου χαρίζει και για την ομορφιά που βρίσκω σε κάθε μέρα του!
Και τι θέλω να πω με όλα αυτά…Κάτι  συνηθισμένο και όχι πρωτότυπο.. Χαρείτε κάθε εποχή,, κάθε μέρα της , κάθε ώρα της σαν να είναι μοναδικές. Σαν να είναι ότι ομορφότερο σας έχει συμβεί. Η χαρά και η ομορφιά βρίσκονται παντού γύρω μας. Ας  μάθουμε να τα αξιοποιούμε και να μη βουλιάζουμε συνεχώς μέσα στον αρνητισμό και το άγχος… Και όχι δεν είμαι απροβλημάτιστη! Δεν τα έχω λύσει όλα στην ζωή μου και εγώ κουβαλάω τα δικά μου μικρά ή μεγάλα βάρη…Όμως αρνούμαι να φέρω το Φθινόπωρο μέσα μου , φθίνοντας την θετική μου σκέψη και την έμφυτη αισιοδοξία μου, που δεν καθορίζεται από κανένα καλοκαίρι και δεν καταργείται από κανένα φθινόπωρο!
Καλό Φθινόπωρο λοιπόν!
