Μεγάλος ο κίνδυνος
Ο Νοέμβριος μπαίνει δυναμικά, ο Δεκέμβριος πλησιάζει και στα Βαλκάνια ξεκινάει η κρύα περίοδος που για τις περισσότερες μεγάλες πόλεις της περιοχής ταυτίζεται με ένα εξαιρετικά ανησυχητικό φαινόμενο για τη δημόσια υγεία: την αιθαλομίχλη.
Τα τελευταία χρόνια το θέμα της αιθαλομίχλης και της ατμοσφαιρικής ρύπανσης εκτός από την Αθήνα και τους Έλληνες πολίτες, απασχολεί όλο και περισσότερο τους κατοίκους του Βελιγραδίου, του Σεράγεβο και του Ζάγκρεμπ, καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία με το που μπαίνει ο χειμώνας η ποιότητα του αέρα και στις τρεις μεγάλες πόλεις πέφτει κατακόρυφα.
Οι τρεις αυτές πόλεις, καθώς και αρκετές ακόμα στις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας περιλαμβάνονται σταθερά στις λίστες με τις πόλεις που έχουν τη χειρότερη ποιότητα αέρα και τη μεγαλύτερη ατμοσφαιρική ρύπανση του πλανήτη και σύμφωνα με δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου, υπάρχουν έντονες καταγγελίες από τους πολίτες ότι οι Αρχές δεν κάνουν τίποτα για το θέμα.
Μάλιστα σύμφωνα με κάποιους ακτιβιστές, όπως αναφέρει η Deutsche Welle, οι κυβερνήσεις όχι μόνο δεν κάνουν τίποτα για το θέμα αλλά προσπαθούν να το υποβαθμίσουν, την ίδια στιγμή που προωθούν επενδύσεις και έργα τα οποία αναμένεται ότι θα υποβαθμίσουν ακόμα περισσότερο την ποιότητα του αέρα και θα αυξήσουν την ρύπανση.
Όπως επί παραδείγματι κατήγγειλε στην DW ο ακριβιστής Ράντομιρ Λάζοβιτς, η κυβέρνηση της Σερβίας έχει δώσει το πράσινο φως για την κατασκευή του εργοστασίου καύσης απορριμμάτων στη Βίντσα κοντά στο Βελιγράδι, παρά το γεγονός ότι αυτό δεν πληροί τα κριτήρια ασφαλείας που έχουν αντίστοιχα εργοστάσια σε χώρες που είναι στην Ε.Ε. ή έστω είναι υποψήφιες για ένταξη. Ο ίδιος μάλιστα ανέφερε ότι η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων αρνήθηκε να χρηματοδοτήσει την κατασκευή του συγκεκριμένου εργοστασίου, ακριβώς λόγω της μη τήρησης των προδιαγραφών ασφαλείας.
Στη Βοσνία- Ερζεγοβίνη επίσης η κατάσταση είναι δραματική όπως καταγγέλλουν ακτιβιστές. Οι πόλεις της Ζένιτσα, της Τούζλα και του Λούκαβατς, υποφέρουν όλο τον χρόνο από την αιθαλομίχλη εξαιτίας των βιομηχανικών μονάδων, οι οποίες επίσης δεν έχουν επενδύσει καθόλου εδώ και δεκαετίες σε τεχνολογίες που περιορίζουν την ρύπανση του αέρα.
Όπως ανέφερε σε δηλώσεις του στην DW ο ακτιβιστής Σαμίρ Λέμες, οι ιδιωτικοποιήσεις που ήρθαν μεταπολεμικά έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο να μην γίνουν οι απαραίτητες κινήσεις και έτσι στην Ζένιτσα για παράδειγμα οι συγκεντρώσεις επιβλαβών αέριων ρύπων ξεπερνούν τα επιτρεπόμενα όρια 252 ημέρες τον χρόνο.
Ο νόμος ορίζει ότι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο τρεις φορές τον χρόνο. Από κακή ποιότητα αέρα υποφέρει και το Σεράγεβο, αφού πέραν του γεγονότος ότι βρίσκεται σε κοιλάδα όπου η τοποθεσία απαγορεύει την καλή κυκλοφορία των αέριων μαζών, οι περισσότεροι κάτοικοι (παρότι υπάρχει δίκτυο φυσικού αερίου από το 1970) για να ζεσταθούν καίνε… κάρβουνο.
Στην Κροατία που είναι μέλος της Ε.Ε. από το 2013, τα πράγματα είναι παρόμοια με τις υπόλοιπες χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, ιδιαίτερα όσον αφορά στο Ζάγκρεμπ, όπου σύμφωνα με τους ακτιβιστές τα επιτρεπόμενα όρια αέριων ρύπων ξεπερνιούνται επίσης τακτικά αν και η κατάσταση είναι λίγο καλύτερη σε σχέση με τις άλλες δύο προαναφερθείσες πρωτεύουσες.
Σύμφωνα με τα σχετικά δημοσιεύματα για να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο η κατάσταση στο Ζάγκρεμπ πρέπει να γίνουν μαζικές ενεργειακές αναβαθμίσεις κτηρίων και επενδύσεις σε εναλλακτικές μορφές ενέργειας με σκοπό να αντικατασταθούν τα εργοστάσια που λειτουργούν με άνθρακα.
Πηγή: www.ethnos.gr
