Με φόντο τη θάλασσα και τη μυρωδιά της αλμύρας, της σκουριάς και των χρωμάτων
Στην ανατολική πλευρά της πόλης, στη Λεωφόρο της Γεωργικής Σχολής, μπροστά στο παραλιακό μέτωπο της Πυλαίας, πριν τα μεγάλα πολυκαταστήματα και ανάμεσα σε εγκαταλειμμένα οικόπεδα, πάρκινγκ, πρατήρια βενζίνης και κάθε είδους μαγαζιά θα εντοπίσει κανείς το Καρνάγιο…
Ψηλοί γερανοί ξεπροβάλλουν, καθώς και πλοία που μοιάζουν σαν γίγαντες και σε προσκαλούν να το ανακαλύψεις. Διάλεξε ένα από τα στενά για να κατηφορίσεις προς τη θάλασσα και αυτό που θα ανακαλύψεις σίγουρα θα σε αποζημιώσει!
Ξύλινες βάρκες, αλιευτικά, ρυμουλκά, φέρι μποτ, σκάφη μικρά και μεγάλα από κάθε γωνιά της Ελλάδας ήρθαν εδώ για να «αναγεννηθούν» από τις δοκιμασίες της θάλασσας. Η αλμύρα, η υγρασία, τα μανιασμένα κύματα αλλά και ο χρόνος ήταν αδυσώπητα μαζί τους και χρειάζονται την απαραίτητη φροντίδα και την επισκευή για να συνεχίσουν το σκοπό τους.
Αλλα πάλι «γεννιόνται» αυτή τη στιγμή και ετοιμάζονται για μεγάλα ταξίδια ενώ υπάρχουν και αυτά, που έχουν φτάσει στον… προορισμό τους και το ταξίδι τους έχει τελειώσει.
Αραγε ποια είναι η ιστορία όλων, σε ποιες θάλασσες
έχουν ταξιδέψει, ποια είναι τα αφεντικά τους και που θα βρεθούν την επόμενη
μέρα;
Ο ήχος από τις επισκευές και τις εργασίες ταράζει τη γαλήνη του τοπίου. Οι μάστορες έχουν πιάσει ήδη δουλειά… Κάποιοι κληρονόμησαν την τέχνη από τον πατέρα τους, κάποιοι τη μαθαίνουν τώρα, όλοι όμως έχουν ένα κοινό…
Αγάπη και μεράκι για το σκαρί, μυαλό ξυράφι, πείσμα και αντοχή στις δύσκολες συνθήκες. Τα χέρια τους είναι χαραγμένα από τη δουλειά, τα πρόσωπά τους σκασμένα από τον ήλιο, η μεγαλύτερή τους όμως ανταμοιβή, είναι όταν πια το σκάφος, η βάρκα, το αλιευτικό κτλ., γίνει ποια «ένα» με τη θάλασσα! Ηρεμη, φουρτουνιασμένη, πλανεύτρα, άγρια ή επικίνδυνη, είναι εκεί και τα περιμένει.
Μπορεί η σκουριά να έχει «ποτίσει» τη γη και η μυρωδιά να είναι βαριά από τα χρώματα, το σίδερο και το ξύλο, όμως μέσα σε ένα Καρνάγιο, πάντα ανακαλύπτεις την κρυμμένη ομορφιά, εικόνες που αξίζει να δεις και που δεν θα ξεχάσεις ποτέ!
