Μέτρα ζητά η «Οικολογία – Αλληλεγγύη»
Τα ρέματα και οι υγρότοποι χρειάζονται προστασία και όχι καταστροφή, υπογειοποίηση ή ευθυγράμμιση με συρματοκιβώτια, υποστηρίζει η «Οικολογία – Αλληλεγγύη», με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων.
«Οι αστικοί και περιαστικοί υγρότοποι είναι σημαντικοί και για ευημερία των ανθρώπων που ζουν σε πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη», δηλώνει ο υποψήφιος Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Μιχάλης Τρεμόπουλος. «Τα ρέματα έχουν μπαζωθεί, έχουν οικοπεδοποιηθεί ή έχουν μετατραπεί σε οχετούς. Μεγάλες σύγχρονες πόλεις, όμως, τα επαναφέρουν ακόμη κι αν έχουν καταστραφεί. Μπορούν και πρέπει να πραγματοποιηθούν πιλοτικά έργα προστασίας και αποκατάστασης, με βάση τις νέες κατευθύνσεις της πράσινης μηχανικής και της αρχιτεκτονικής τοπίου».
Η 2α Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί ως ημέρα ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τα θέματα που σχετίζονται με τους υγροτόπους, τα ιδιαίτερα οικοσυστήματα που παρέχουν πολύτιμες υπηρεσίες στην ανθρωπότητα. Φέτος, η ημέρα είναι αφιερωμένη στη σχέση τους με την Κλιματική Αλλαγή, αφού οι υγρότοποι είναι σημαντικοί για την προστασία από τις συνέπειες των ανατροπών στο κλίμα, τις καταστροφές από τσουνάμι, τα προβλήματα που προκύπτουν από την άνοδο της θερμοκρασίας και την άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
Η «Οικολογία – Αλληλεγγύη» υποστηρίζει ότι μετά την πολεοδομική ισοπέδωση των τελευταίων δεκαετιών, γίνεται ολοένα και πιο κατανοητή η σημασία των χειμάρρων -εφήμερης ή μονιμότερης ροής- των εκβολικών συστημάτων, των μικρών λιμνών και των υγρόφιλων δασικών συστάδων στο αστικό περιβάλλον. Η αξία αυτών των φυσικών σχηματισμών είναι πολλαπλή και δεν περιορίζεται στη διοχέτευση των πλημμυρικών παροχών:
έχουν βιολογική αξία, καθώς αποτελούν ζωντανά φυσικά οικοσυστήματα στην καρδιά της πόλης,
βελτιώνουν το μικροκλίμα και παρέχουν σκίαση το καλοκαίρι,
βελτιώνουν την ποιότητα του αέρα,
λειτουργούν ως «ηχοπετάσματα» στους θορύβους της πόλης,
έχουν αισθητική αξία και προσφέρουν αισθητική ικανοποίηση,
παρέχουν ευκαιρίες αναψυχής και κοινωνικής συναναστροφής,
έχουν εκπαιδευτική αξία,
απαλύνουν τη σκληρότητα του δομημένου περιβάλλοντος,
αναβαθμίζουν περιοχές πυκνής δόμησης.
Για όλους αυτούς τους λόγους χρειάζονται προστασία και όχι καταστροφή. Μάλιστα, ακόμη και σε περιπτώσεις μεγάλης υποβάθμισης, υπάρχουν οι δυνατότητες της αποκατάστασης, όπως δείχνουν πολυάριθμα παραδείγματα σε πόλεις της Ευρώπης, της Αμερικής και της Άπω Ανατολής.
