Ένα αεροπορικό δυστύχημα συγκλόνισε τον κόσμο
Εβδομήντα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το απόγευμα που… εξαφανίστηκε η Grande Torino. Μία ημέρα σαν σήμερα, στις 4 Μαΐου, 1949, το ρολόϊ έδειχνε 18:05, όταν ένα αεροπορικό δυστύχημα συγκλόνισε τον κόσμο του ποδοσφαίρου.
Μία τραγωδία συγκρίσιμη με εκείνη που υπέστη η Μάντσεστερ Γιουνάιτετ, στο Μόναχο, εννέα χρόνια αργότερα. Με μία εξαίρεση όμως: η Τορίνο, η καλύτερη ομάδα στην ήπειρο εξαφανίστηκε εντελώς, ενώ βρισκόταν, σε μια εποχή που το ποδόσφαιρο δεν μετριόταν ακόμα με Ευρωπαϊκό Κύπελλα, δεν παρουσιαζόταν στην τηλεόραση.
Είχε κερδίσει τέσσερις διαδοχικούς τίτλους στην Ιταλία και κατά τη διάρκεια του έτους τραγωδίας ήταν επικεφαλής στο δρόμο για έναν πέμπτο. Τόσο μάλιστα ώστε η ομοσπονδία της απένειμε το πρωτάθλημα μετά θάνατον. Όχι μόνο για λόγους ευγένειας και ευαισθησίας, αφού οι αντίπαλοί του, εκτός από το ότι ήταν συγκλονισμένοι όπως και ο υπόλοιπος κόσμος, ήταν πεπεισμένοι ότι η Τορίνο θα ήταν αδύνατο να χάσει.
Η Grande Torino είχε χαθεί πάνω στην Superga Basilica. Έναν επιβλητικό λόφο λίγο έξω από το Τορίνο, σημείο αναφοράς της πόλης στον ιταλικό Βορρά.
Το αεροπλάνο απογειώθηκε από την Λισαβόνα στις 10:40 με προορισμό το Τορίνο. Το προηγούμενο απόγευμα η Τορίνο είχε αγωνιστεί σε φιλικό με την Μπενφίκα προς τιμήν του αρχηγού της Φερέιρα.
Είχε προγραμματιστεί μία στάση για ανεφοδιασμό στην Βαρκελώνη, αφού το αεροσκάφος Fiat δεν διέθετε αρκετή αυτονομία. Εκεί τα μέλη της αποστολής κατέβηκαν και έφαγαν. Το μετεωρολογικό δελτίο καθιστούσε σαφές ότι τα πράγματα στην Ιταλία ήταν πολύ άσχημα. Υπήρχε ομίχλη και ο δυνατός άνεμος. Η ορατότητα στο αεροδρόμιο ήταν στα 1.200 μέτρα, ωστόσο στον λόφο της Σουπέργκα έφτανε μόλις στα 40 μέτρα. Λίγο μετά την Σαβόνα, ο πιλότος αναγκάστηκε να πετάξει χαμηλότερα, ώστε να αυξήσει την ορατότητά του. Καθώς, όμως, το σκάφος προσέγγιζε το Τορίνο, μετά από μία πτήση που πέρασε από Τουλόν, Νίκαια, Σαβόνα, συγκρούστηκε με μία εκκλησία στον κορυφή του λόφου…
Τι συνέβη έτσι ώστε αυτό που ήταν ένας φαινομενικά εύκολος ελιγμός κατέληξε σε τραγωδία; Οι θεωρίες είναι διαφορετικές. Από ένα σφάλμα στον υπολογισμό του υψομέτρου, ό έντονος άνεμος. Το χτύπημα ήταν σφοδρό. Περισσότερο από το ήμισυ του αεροπλάνου αποσυντέθηκε κατά την κρούση, αφήνοντας μόνο ένα μέρος της ουράς, εμφανώς άθικτο.
Και οι 31 επιβάτες του αεροσκάφους έχασαν τη ζωή τους. Οι 18 ήταν παίκτες του Τορίνο. Οι δύο προπονητές, δύο παράγοντες και τρεις δημοσιογράφοι που συνοδεύουν την ομάδα πέθαναν επίσης. Από την Τορίνο, έμεινε στη ζωή μόνο ένας ποδοσφαιριστής, ο Σάουρο Τόμα, ο οποίος δεν είχε ταξιδέψει στη Λισαβόνα, εξαιτίας τραυματισμού στο γόνατο.
Εκτός από τις ανθρώπινες απώλειες ο μύθος που υπήρχε γύρω από αυτή την ομάδα, έκαναν το τραύμα της καταστροφής ακόμα πιο βαθύ. Δεν χάθηκε μόνο ένας ολόκληρος σύλλογος στην καλύτερη στιγμή της ιστορίας του. Μαζί του ξεκληρίστηκε και η εθνική ομάδα της Ιταλίας, αφού οι δέκα από τους ένδεκα παίκτες που ξεκινούσαν φορούσαν την φανέλα της Τορίνο. Μόνο ο τερματοφύλακας ήταν από τη Γιουβέντους.
Δύο ημέρες αργότερα, το Τορίνο «ντύθηκε» στα μαύρα για την κηδεία των θυμάτων του δυστυχήματος. Περισσότεροι από 500.000 άνθρωποι βγήκαν στο δρόμο για να αποχαιρετήσουν τους παίκτες που αγάπησαν πολύ.
Άμεση και η συμπαράσταση που έφτασε από τον υπόλοιπο κόσμο. Στις 26 Μαΐου 1949 ήρθε για ένα φιλικό η Ρίβερ Πλέιτ του Αλφρέντο ντι Στέφανο. Αγώνας που έγινε μετά από τηλεφώνημα του προέδρου των «εκατομμυριούχων», Αντόνιο Αλμπέρτο, στον ομόλογό του της Τορίνο Φερούτσιο Νόβο προτείνοντας του ένα παιχνίδι που θα σηματοδοτούσε την αρχή της νέας Τορίνο.
Το Comunale γέμισε, τη φανέλα της Τορίνο φόρεσαν 11 αστέρια της εποχής, όλοι τους παίκτες άλλων ιταλικών ομάδων που με αυτόν τον τρόπο θέλησαν να τιμήσουν τους αδικοχαμένους συναδέλφους τους. Ο αγώνας έληξε 2-2. Εκείνη την ημέρα είχε αρχίσει η Τορίνο να μαζεύει τα κομμάτια της…
