Το νεοκλασικό κτίριο που παραδόθηκε στις φλόγες την περασμένη Κυριακή και είχε χαρακτηριστεί έργο τέχνης
Αποτέλεσε κλασικό παράδειγμα της μεγαλοαστικής ζωής της Θεσσαλονίκης και το μοναδικό αρχοντικό που σωζόταν στη Λεωφόρο Στρατοπέδου, την παλιά χαραγμένη Λεωφόρο Στρατού που ξεκινούσε από την Πλατεία Συντριβανίου και περνούσε μπροστά από το στρατόπεδο (σημερινό Γ’ Σώμα Στρατού).
Ολα αυτά μέχρι και την περασμένη Κυριακή, όταν και παραδόθηκε στις φλόγες από την επίθεση ακροδεξιών στοιχείων με μολότοφ, κατά της κατάληψης Libertatia, η οποία και στεγαζόταν εκεί από το 2008.
Γνωρίζετε όμως την ιστορία της βίλας, που βρισκόταν στον αριθμό 19 της Λεωφόρου Στρατού, και η οποία δυστυχώς ήρθε στην επικαιρότητα και τράβηξε την προσοχή για λάθος λόγο;
Η οικία Ναζιφέ και η ιδιοκτήτριά της
Στο τέλος του 19ου αιώνα στην Ανατολική περιοχή της Θεσσαλονίκης είχε διαμορφωθεί μια ακόμα Λεωφόρος παράλληλη με αυτήν των εξοχών. Πρόκειται για τη Λεωφόρο Στρατοπέδου. Τα λιγοστά αρχοντικά εκεί ήταν επίσης περιτριγυρισμένα από τεράστιους καταπράσινους κήπους και κοιτούσαν προς τη θάλασσα από τη Β.Α. πλευρά του δρόμου. Ενα από αυτά -και το μοναδικό που σωζόταν μέχρι την Κυριακή- η οικία Ναζιφέ.
Ιδιοκτήτρια του κτίσματος ήταν Μουσουλμανοεβραία Χαζίζ Νιχάλ Ναζιφέ, γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, κόρη του Απτουλάχ Αχμέτ Ραχήμ και της Ισραηλίτισας Χαβά. Η Ναζιφέ γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1873 και μετά τον πρώτο της γάμο με τον Σουκρή Μπέη, «πασά του Yedi Kule», το 1895 εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ο γάμος τους κράτησε μόλις ως το 1899 όταν ο Σουκρή Μπέης έφυγε από τη ζωή, δίνοντας στην Ναζιφέ τον τίτλο «μαύρη χήρα» που την συνόδευε ως το τέλος της ζωής της.
Λίγους μήνες αργότερα, τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς, το 1899, η Ναζιφέ παντρεύεται τον Μουσταφά Εφέντη, εισαγγελέα της Θεσσαλονίκης. Εκείνος έχτισε για χάρη της μια κατοικία στην οδό Kisla – Humayun 22, δηλαδή στη Λεωφόρου Στρατού 19.
Ενα διώροφο αρχοντικό της εποχής όπου κατοικούσε η οικογένεια με το υπηρετικό προσωπικό της. Προσεγμένη όψη, μεγάλη αυλή, μαρμάρινες σκάλες, ζωγραφιστά ταβάνια, με θέα στη θάλασσα.
Λίγα χρόνια αργότερα και ο δεύτερος σύζυγος της Ναζιφέ φεύγει από τη ζωή και η ιδιοκτήτρια της βίλας παντρεύεται ξανά, για τρίτη φορά, τον Σερβομωαμεθανό αριστροκράτη Ταφίκη Χαλίλ.
Το 1935-36, προκειμένου να αντιμετωπιστούν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, μισθώθηκαν χώροι της αυλής σε διάφορες εβραϊκές, ελληνικές και ιταλικές οικογένειες.
Το 1941, την περίοδο της γερμανικής κατοχής, η Ναζιφέ πέθανε σε ένα δωμάτιο γειτονικής οικοδομής, στο οποίο είχε περιοριστεί με ελάχιστα προσωπικά αντικείμενα.
Μετά το θάνατό της και επειδή δεν υπήρχαν νόμιμοι κληρονόμοι, το ακίνητο περιήλθε στη Διεύθυνση Εθνικών Κληροδοτημάτων του Υπουργείου Οικονομικών.
Σύμφωνα με την 414/1982 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης αναγνωρίστηκε το κληρονομικό δικαίωμα του Δημοσίου.
Οι σεισμοί του 1978 δεν προκάλεσαν σοβαρές ζημιές στο κτίριο, αλλά η Διεύθυνση Πολεοδομίας αποφάσισε την κατεδάφισή του. Ωστόσο, μετά τον χαρακτηρισμό του κτίσματος ως έργο τέχνης το 1982, η απόφαση αυτή ανακλήθηκε.
Από το 2008 το άλλοτε αυτό αρχοντικό, στέγαζε την κατάληψη Libertatia.
Πηγή: parallaximag.gr
