της Φαίδρας Φουντουλάκη
Η Βίλα Μπιάνκα, γνωστή και ως Κάζα Μπιάνκα υπήρξε δημιούργημα του γνωστού Ιταλού αρχιέκτονα Πιεντρο Αριγκόνι. Η κατασκευή της ξεκίνησε το 1911 και ολοκληρώθηκε το 1913 από τον Ντεμπρελή Τζώρτζη Σιαγά, ύστερα από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.
Ο Ντίνο Φερνάντεζ ήταν γιος του τραπεζίτη Νταβίντ Φερνάντεζ και γνωστός βιομήχανος. Είχε Ιταλική υπηκοότητα ενώ ήταν εξέχων μέλος της Εβραικής κοινότητας Το αρχοντικό ονομάστηκε Casa Bianca από το όνομα της συζύγου του Bianca.
Ως επιφανής επιχειρηματίας του άνηκε μερίδιο από την ιστορική ζυθοποιία «Όλυμπος» η οποία αργότερα συγχωνεύτηκε με την ζυθοποιία «Νάουσα», πριν από την εξαγορά της από τον Φίξ.
Η Βίλα Μπιάνκα είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα εκλεκτικιστικής αρχιτεκτονικής στην Θεσσαλονίκη. Συγκεντρώνει στοιχεία από πολλά αρχιτεκτονικά ρεύματα, ενώ ξεχωρίζει για τους υπέροχους εξώστες και ανοιχτούς χώρους της.
Κυριαρχείται από Μπαρόκ, Αρτ Νουβώ και Αναγεννησιακά στοιχεία ενώ η έλλειψη συμμετρίας στην κάτοψη της προσδίδει μια πολύ ιδιαίτερη, ξεχωριστή εμφάνιση.
Όπως και πολλά ακόμη από τα πανέμορφα αρχοντικά της Βασιλίσσης Όλγας, έτσι και αυτό κρύβει μια ιστορία μοναδική και τραγική με ανθρώπους που ταυτίστηκαν με αυτά.
Στην περίπτωση της Βίλα Μπιάνκα η οποιαδήποτε αναφορά σε αυτή ως εκλεκτικιστικό αριστούργημα δεν μπορεί παρά να συνοδευτεί με το όνομα και την μοίρα της οικογένειας Fernandez.
Το όνομα της οικογένειας Φερνάντεζ έγινε γνωστό γύρω από το ειδύλλιο της κόρης του Ντίνο Φερνάντεζ Ντίαζ , της Αλίνε, με τον Σπύρο Αλιμπέρτη ο οποίος ήταν ανθυπολοχαγός της 7ης μεραρχίας του Ελληνικού στρατού.
Το γεγονός υπήρξε μια ιστορία που συγκλόνισε την συντηρητική κοινωνία της εποχής καθώς ένας μεταξύ τους γάμος είχε ως προϋπόθεση την βάφτιση της Αλινε, κάτι που δεν έβρισκε σύμφωνη την οικογένεια της.
Εκτεταμένη αρθρογραφία στον τύπο της εποχής αλλά και πολλές διηγήσεις αναφέρθηκαν εκτεταμένα στην σχέση τους καθώς η Aline ήταν Εβραία ενώ ο Αλιμπέρτης χριστιανός.
Τελικά και παρά τις κοινωνικές αντιδράσεις, το ζευγάρι διέφυγε μυστικά στην Αθήνα όπου και παντρεύτηκε το 1914 ενώ αργότερα επέστρεψαν στην Θεσσαλονίκη όταν η κατάσταση εξομαλύνθηκε.
Το 1934 η Blanche πέθανε στο Παρίσι. Το 1941 το κτίριο επιτάχθηκε από τους Ιταλούς και ένα τμήμα του χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία του Ιταλού Πρέσβη στην Θεσσαλονίκη. Αργότερα πέρασε στα χέρια των Γερμανών κατακτητών.
Ο Ντίνο Φερνάντεζ, μέλη της οικογένειας του και άλλα μέλη Εβραϊκών Οικογενειών επιχείρησαν να διαφύγουν στην Ιταλία. Δυστυχώς κοντά στο χωριό Μέϊνα δίπλα στην λίμνη Ματζιόρε έγιναν αντιληπτοί από στρατιώτες των SS και εκτελέστηκαν.
Ο Σπύρος και η Αλινέ συνέχισαν να κατοικούν στη Βίλα Μπιάνκα έως και το 1965 όπου απεβίωσαν με μικρή διαφορά ο ένας από τον άλλον. Κατά τα έτη 1964 & 1967 στον όροφο του κτιρίου λειτούργησε ιδιωτικό δημοτικό σχολείο.
Το 1976 το κτίριο χαρακτηρίστηκε διατηρητέο ενώ έγιναν πολλές προσπάθειες για τον αποχαρακτηρισμό και την κατεδάφιση του. Το 1990 ύστερα από πολλές περιπέτειες η Casa Bianca περιήλθε στον Δήμο Θεσσαλονίκης ο οποίος και προχώρησε σε υποδειγματικές προσπάθειες αναστύλωσης και εκτεταμένες επεμβάσεις.
Σήμερα στεγάζει την Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης.
