«Αδαμαντία»: Η μάχη μιας γυναίκας στο θεατρικό σανίδι

Σήμερα η τελευταία παράσταση στο Θέατρο Αυλαία

Κείμενο-φωτογραφίες: Φαίδρα Φουντουλάκη

“Οποιος κάνει πράξη ορίζει κι εγώ θέλω να ορίζω”: Αυτή η ρήση χαρακτηρίζει την Αδαμαντία μια συνηθισμένη γυναίκα-γυναίκα της διπλανής πόρτας- που επιφανειακά φαίνεται ότι δεν ορίζει τη ζωή της, ότι ακολουθεί σύζυγο, μεγαλώνει παιδιά και ζει σαν τους άλλους και μ’αυτή τη ρήση νοηματοδοτεί τη λέξη ΑΝΑΤΡΟΠΗ.
Η Αδαμαντία αλλάζει τόπους μέσα στις εποχές πουθενά δεν έχει ρίζα και φιλόξενη πατρίδα όμως ουσιαστικά δεν ανήκει πουθενά.
Πρωτίστως ανήκει στον εαυτό της.

0503adamantia 1

Παρεμβαίνει στη ζωή της με δραστικό τρόπο, φεύγει από τον τόπο καταγωγής της τη Λήμνο για Αθήνα και με διαβατήριο τον άντρα της μετοικεί στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Ξανά ορίζει τη ζήση της όταν ζητά από τον άντρα της να φύγει κι από την Αλεξάνδρεια για Θεσσαλονίκη με τα παιδιά.
Η διαρκώς μετέωρη προσωπική της περιπέτεια βρίσκει καμβά στην εναλλαγή τόπων αλλά και των έντονων συναισθημάτων που μεταβάλλονται σε όλη τη διάρκεια της παράστασης με μια πλούσια γκάμα που αποδίδεται τέλεια από την κ. Μάνια Παπαδημητρίου.
Η Μάνια Παπαδημητρίου τραγουδά, αλλάζει πρόσωπα ανάλογα με τις εποχές, δίνει σάρκα και οστά, χιούμορ και συγκίνηση για να δώσει ένα πρόσωπο στην Κυρία Αδαμαντία, μια συνηθισμένη γυναίκα που προσπαθεί να επιβιώσει αλλά και να ζήσει, να δοκιμάσει και να δοκιμαστεί.

Με μοναδικό τρόπο περιγράφει τη σχέση με το σύζυγο της επαναλαμβάνοντας την επωδό των γραμμάτων που λάμβανε με το “αυτό επιθυμώ και δι εσάς”. Το επιφανειακό ενδιαφέρον συνοψίζεται εκεί και ας λαχταροούσε να τη πει «αγαπημένη». Κι όλα αυτά τα βλέπει με τη καθαρότητα της ματιάς του φυσικού ανθρώπου, του ανθρώπου της πράξης του ανθρώπου που υπερβαίνει τα συμβάντα και τα βλέπει “από έξω” ως παρατηρητής περιγράφοντας τα -δίχως να εκμαιεύει όμως το συναίσθημα μας -αλλά ταυτόχρονα ΖΕΙ.
Δεν απολογείται για τη ζωή που δεν έζησε κ λαχτάρησε για τις επιλογές της για τα λάθη της ούτε καν στα παιδιά της.
Γι’ αυτό οι συμβάσεις της εποχής της δεν την καθόρισαν.

0503adamantia 5

Κυνική χωρίς να ενοχλεί. Αποενοχοποιεί τη Κλυταιμνήστρα με χιούμορ και σαρκασμό και αποδομεί την ορισμένη εξουσία του ανδρός. Εδώ συναντιέται με το διαχρονικό αρχέτυπο της Κλυταιμνήστρας που πολλές γυναίκες ταυτίζονται. Διευρύνει τη τραγωδία αυτή σκοτώνοντας το κατεστημένο της εποχής της χωρίς να το διαλαλεί, της βγαίνει φυσικά όπως την αναπνοή.
Αναπνέει τη ζωή σε όλες τις εκφάνσεις της!
Διεκδίκησε τη σχέση με τον άντρα της.
Τόλμησε να ενδώσει στο κάλεσμα της σάρκας παραβλέποντας τους κανόνες και την ηθική της εποχής της. Αντίνοος ονομάζεται ο εραστής, όπως ο αρχηγός των μνηστήρων της Πηνελόπης, τυχαίο Αντιλαμβάνεται όμως ότι αυτό δεν είναι ο έρωτας που λαχταρά δεν παραμυθιάζεται.
Την ελευθερία του έρωτα την βιώνει μέσα από τα πιο απλά πράγματα. Κι’αυτό γιατί η ίδια είναι ο Ερωτας.
Πρόθεση της να κάνει βιωτό τον αβίωτο βίο.

Επέτρεψε μέσα από το ρόλο της μάνας στα παιδιά της να γίνουν οι αυριανοί ΕΥΑΥΤΟΙ ΤΟΥΣ.
Σωπαίνει και νιώθει θλίψη όταν τα γράμματα σταματούν για πάντα.
Το έργο είναι βασισμένο σε μια πραγματική αλληλογραφία που περίμενε χρόνια την ανακάλυψη της από τον Κωστή Καπελώνη.
Ο Παναγιώτης Μέντης μετέτρεψε το πρωτογενές υλικό σε θεατρικό έργο.
Η Μάνια Παπαδημητρίου δεν παίζει την Αδαμαντία ΕΙΝΑΙ η Αδαμαντία. Ο μονόλογος της εκφραστικός, δεν κουράζει, η ανάσα της ταυτίζεται με την ανάσα της Αδαμαντίας. Φαίνεται να την έχει αγαπήσει όπως θα την αγαπήσουν και όσοι την δουν.

0503adamantia 2

Το έργο μέσα από αυτή τη διήγηση μας ταξιδεύει από ένα νησί του Αιγαίου, στη Θεσσαλονίκη, στην Αλεξάνδρεια, στο Κάϊρο, στην Αθήνα. Η Ελλάδα μετά τον εμφύλιο. Η Ελλάδα του Καραμανλή, της Δικτατορίας, η Ελλάδα του Ανδρέα. Παράλληλα με την Αίγυπτο του Νάσερ, του Σαντάτ, του Μουμπάρακ. Γεγονότα στο Σουέζ και στην Κύπρο. Πόλεμος των έξη ημερών, Πολυτεχνείο…
Και δίπλα σε όλα αυτά η ζωή μιας γυναίκας που τη λένε Αδαμαντία που παρόλο που παλεύει να φέρει σε πέρας αυτά που πρέπει όπως να μεγαλώσει τα παιδιά της, μέσα σε ένα περιβάλλον που απαιτεί συμβάσεις και συμβιβασμούς παρ’ολα αυτά ανήκε στον εαυτό της!
Μια γυναίκα που την έλεγαν Αδαμαντία!
Ενας διαχρονικός ύμνος για
την ερχόμενη μέρα της γυναίκας.

Τελευταία παράσταση σήμερα Κυριακή 5 Μαρτίου στο θέατρο “Αυλαία” στις 9 η ώρα.
Πλατεία Χανθ, πλευρά Τσιμισκή, τηλ.2310237700
Σκηνοθεσία: Κωστής Καπελώνης
Σκηνικά: Μανώλης Ζαχαριουδάκης
Κοστούμια: Κατερίνα Σωτηρίου
Μουσική: Σταύρος Σιόλας
Επιμέλεια κίνησης: Ειρήνη Στρατηγοπούλου
Φωτισμοί: Κωστής Καπελώνης
A’ Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Παπαναστασάτου
Β’ Βοηθός σκηνοθέτη: Εύα Οικονόμου-Βαμβακά
Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου

Ερμηνεύει η Μάνια Παπαδημητρίου
Παίζουν μαζί της:
Βασίλης Παπαδημητρίου (πιάνο, κλαρινέττο)
Χριστίνα Παπατριανταφύλλου (πιάνο, φλάουτο)
Αντιγόνη Σταυροπούλου (Μαντολίνο)

<

p style=”text-align: justify”>0503adamantia 3

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *