Μια θερινή ανάμνηση της Νεφελοκοκκυγίας, της ιδανικής πολιτείας που έφτιαξαν κάποτε τα πουλιά στα σύννεφα, όπως την φαντάστηκε ο Αριστοφάνης στους «Ορνιθες», αναζητώντας, ανάμεσα στον κόσμο των ανθρώπων και σ’ αυτών των θεών, «μια ευτυχία άπιαστη», φιλοξενεί φέτος το καλοκαίρι το Βυζαντινό Μουσείο Βέροιας.
Μέσα από έργα των εικαστικών Χάρη Κουρουζίδη και Απόστολου Χολέβα, αναζητείται η ουτοπική πολιτεία ευδαιμονίας, ειρήνης και δικαιοσύνης όπως έκανε ο Αριστοφάνης τον 5ο π.Χ. αιώνα, πικραμένος από τις επιπτώσεις του Πελοποννησιακού Πολέμου, που ήταν τότε σε εξέλιξη.
Το βράδυ του Σαββάτου 15 Ιουλίου, πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της έκθεσης «Η πολιτεία των πουλιών» στο Βυζαντινό Μουσείο της Βέροιας.
Την έκθεση εγκαινίασε η Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Ανδρεαδάκη & Βλαζάκη.
Για την έκθεση προλόγισε η προϊσταμένη της Εφορίας Αρχαιοτήτων Ημαθίας κ. Αγγελική Κοτταρίδη και στη συνέχεια μίλησαν για τα έργα τους ο κ. Κουρουζίδης Χάρης και ο κ. Χολέβας Απόστολος.
Στα εγκαίνια της έκθεσης, παραβρέθηκαν ο Δήμαρχος Νάουσας κ. Κουτσογιάννης και ο γνωστός δημοσιογράφος, Ιστορικός και Λαογράφος κ. Μελίκης.
Η έκθεση με τίτλο «Η πολιτεία των πουλιών» παρουσιάζει έργα, συνθέσεις με θέμα τα πουλιά, δημιουργήματα με μολύβια, πινέλα και μπογιές.
«Θεωρώ ότι τα πουλιά έχουν μεγάλη πνευματική νοημοσύνη, γι’ αυτό μου αρέσει να τα ζωγραφίζω δίπλα σε αντικείμενα. Εδώ, διάλεξα τα μουσικά όργανα.. Δεν είναι απλά αντικείμενα αλλά η ίδια η αρμονία. Στο άκουσμά τους είναι ικανά να παρατήσουν και τη τροφή τους..» Απόστολος Χολέβας (σε ένα από τα έργα του)
Η Διδαχή των πουλιών
«Άνθρωποι, που η φύση σας όρισε ζωή σκοτεινή, σαν τα φύλλα των δένδρων αδύναμοι, πλάσματα από πηλό, χωρίς φτερά, σκιάς γεννήματα, σαν τα όνειρα εφήμεροι, κακόμοιροι θνητοί, δώστε την προσοχή σας σε εμάς τους αθάνατους, τους αιθέριους που υπάρχουμε πάντα και αγέραστοι ζούμε και τη γνώση κατέχουμε και ακούστε από μας τα σωστά.
Στην αρχή ήταν το Χάος, Έρεβος μαύρο και Νύχτα, Τάρταρος, έρημος άπειρη, δεν υπήρχε ούτε γη, ούτε αέρας, ούτε ουρανός. Στου Ερέβους την αχανή αγκαλιά η Νύχτα με τα μαύρα φτερά, χωρίς σπόρο, πρώτο ένα αυγό γεννά. Από αυτό, όταν έφτασε η ώρα, ίδιος με δίνη ανέμου, ο Έρωτας πρόβαλε που οι ψυχές τον ποθούν και στην πλάτη του λάμπουν χρυσά τα φτερά. Αυτός, σμίγοντας με το ομιχλώδες Χάος, στου Ταρτάρου τα βάθη το δικό μας γέννησε γένος και πρώτο αυτό έφερε στο φως. Γιατί, πριν ο Έρως να ενώσει τα πάντα, δεν υπήρχαν θεοί και μόνον σαν έσμιξαν μεταξύ τους τα αλλιώτικα ο Ουρανός εγεννήθη και η Θάλασσα και η Γη και των θεών των μακάρων το αθάνατο γένος. Και έτσι εμείς υπάρχουμε πολύ πριν από κάθε θεό. Και ότι εμείς του Έρωτα είμαστε τα παιδιά φανερό είναι σε όλους, γιατί πάντα πετάμε και με τους ερωτευμένους ζούμε μαζί ….
Αν εμάς ως θεούς σας λατρέψετε, θα έχετε πάντα μάντεις και μούσες, άνοιξη και φθινόπωρο, χειμώνα καλοκαίρι. Κι ούτε θα σας εγκαταλείπουμε να καμαρώνουμε πάνω από τα σύννεφα, όπως ο Δίας, αλλά θα μένουμε κοντά σας πάντα και θα σας δίνουμε και στα παιδιά σας και στων παιδιών σας τα παιδιά πλούτη και υγεία, ευδαιμονία, ζωή και ειρήνη, νιάτα και γέλια, χορούς και γλέντια και του πουλιού το γάλα, για να κουράζεστε από τα αγαθά έτσι που θα πλουτήσετε όλοι …»
Αριστοφάνους, Όρνιθες (685-704) και (723-736) μτφ. Α.Κ.
Πηγή: verianet.gr
