Κατά την περιπλάνησή του στην αναζήτηση της Ιθάκης, ο πολυμήχανος Οδυσσέας, πέρασε με τους συντρόφους του και από το νησί των Λωτοφάγων.
Ο Ομηρος αναφέρει στην Οδύσσειά του, πως σ’ αυτό το νησί, που ιστορικά τοποθετείται στη Βόρεια Αφρική και συγκεκριμένα στο νησί Τζέρμπα που ανήκει στην Τυνησία, κατοικούσε ένας φιλόξενος και ειρηνικός λαός. Κύρια τροφή τους ήταν τα άνθη και οι καρποί του λωτού, οι οποίοι και θεωρούντο σαν ναρκωτικό, καθώς προκαλούσαν λήθη και απάθεια.
Ο μύθος λέει πως αυτό τον καρπό, που ήταν μαγεμένος, πρόσφεραν και στους τρεις συντρόφους του Οδυσσέα, που πήγαν να δουν τι άνθρωποι ζούσαν σ’ αυτήν τη χώρα. Αυτοί μεμιάς ξέχασαν την πατρίδα τους και δεν ήθελαν να φύγουν από εκεί, με τον Οδυσσέα να τους παίρνει με τη βία στο πλοίο, όπου ξαναβρήκαν τη μνήμη τους και συνέχισαν το ταξίδι τους.
Η αλήθεια είναι πως δεν έχει ξεκαθαριστεί αν το συγκεκριμένο φυτό ήταν ο ίδιος λωτός, για τον οποίο μιλάμε σήμερα. Το μόνο ωστόσο «ναρκωτικό» που θα μπορούσε να είναι, σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες και με αυτά που αναφέρουν οι διατροφολόγοι, είναι πως σε βοηθάει να… ξεχάσεις τελικά το γιατρό!
Το ταξίδι του λωτού
Ο Λωτός φέρεται να ήταν γνωστός στους αρχαίους Ινδούς από τους οποίους και διαδόθηκε αρχικά στο Θιβέτ και την Κίνα και αργότερα στην Αίγυπτο και την αρχαία Ελλάδα. Τον ονόµασαν «τροφή των θεών» αλλά και «µήλο της Ανατολής».
Το ωραίο άνθος του αρχικά διαδραμάτισε σπουδαίο θρησκευτικό σύμβολο αγνότητας και συμπεριελήφθη ομοίως στην αρχιτεκτονική, ζωγραφική και ποίηση όλων των παραπάνω αρχαίων λαών.
Για τους αρχαίους Αιγυπτίους, ο λωτός ήταν το σύμβολο των τεσσάρων στοιχείων της φύσης, καθώς και το σύμβολο της μετενσάρκωσης. Θεωρούταν επίσης σύμβολο του ανατέλλοντος Ηλίου και γι’ αυτό κοσμούσε την κεφαλή του Νεφερτούμ, ενός εκ των θεών της Μεμφιτικής τριάδας, ενώ ο θεός Ωρος παριστάνονταν συχνά να αναδύεται από ανθούς λωτού. Η δε κομψότητα και η χάρη του άνθους του λωτού υπήρξε βασικό κοσμητικό στοιχείο στη Φαραωνική αρχιτεκτονική και στην ανατολική ποίηση. Στη δύση το έφεραν Ισπανοί θαλασσοπόροι από την Απω Ανατολή.
Οι σούπερ ιδιότητές του
Γιατί οι Ινδιάνοι κατανάλωναν τον λωτό τις κρύες μέρες του χειμώνα; Σίγουρα δεν είναι τυχαίο… Η απότομη πτώση της θερμοκρασίας αποδυναμώνει τον οργανισμό, ο οποίος έχει ανάγκη από φυτικές ίνες, αλλά και καροτίνη. Ο λωτός είναι εξαιρετική πηγή β-καροτίνης, βιταµίνης Α και C, Β1, Β2 και Β6, φυτικών ινών και καλίου καθώς επίσης μαγγάνιου, φώσφορου και χαλκού. Το χρυσοκόκκινο χρώµα του οφείλεται στα φλαβονοειδή, που είναι ισχυρά αντιοξειδωτικά. Επίσης, περιέχει πολυφαινόλες και κατεχίνες, οι οποίες είναι γνωστές για την αντιφλεγµονώδη δράση τους.
Η κατανάλωση λωτού, μπορεί να ελαττώσει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών ασθενειών, περιορίζοντας την αρτηριακή πίεση, τον κίνδυνο θρομβώσεων καθώς και το ποσοστό της κακής χοληστερόλης LDL και των τριγλυκεριδίων. Παράλληλα, φαίνεται να έχει και μία σημαντική αντικαρκινική δράση ενώ διαθέτει διουρητικές και καθαρτικές ιδιότητες. Ωστόσο, λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς του σε σάκχαρα, απαγορεύεται σε εκείνους που πάσχουν από διαβήτη.
Τα 100 γρ φρέσκου λωτού παρέχουν μόλις 70 θερμίδες, άρα είναι ιδανικός για άτομα που ακολουθούν μια ισορροπημένη διατροφή.
Τι λένε οι έρευνες
Τελευταίες έρευνες έχουν δείξει πως:
-Είναι πλούσιος σε αντιοξειδωτικά, που συμβάλλουν στην ανάπλαση των κυττάρων του δέρματος. Σύμφωνα με έρευνες του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα του κολλαγόνου του δέρματος, διατηρώντας την επιδερμίδα μας νεανική και απαλή.
-Περιέχει φυτικές ίνες σε υψηλή περιεκτικότητα, αλλά και μόλις 66 θερμίδες ανά 100 γραμμ. και γι’ αυτό οι διαιτολόγοι το συνιστούν ως ιδανικό σνακ, που χορταίνει εφοδιάζοντας τον οργανισμό με πολύτιμα συστατικά. Βοηθάει ιδιαίτερα στη διαδικασία της πέψης, ενώ, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Ταφτς, διευκολύνει επίσης την απορρόφηση των υδατανθράκων και των λιπιδίων από το έντερο, συμβάλλοντας στην καλύτερη λειτουργία του πεπτικού, αλλά και στη διατήρηση της γραμμής μας.
-Σύμφωνα με συμπεράσματα έρευνας που διεξήγαγε η κλινική Μάγιο, η ζεαξανθίνη που περιέχει ο πολύτιμος καρπός, η οποία ανήκει στα καροτινοειδή, είναι ένας εξαιρετικός διατροφικός σύμμαχος στην πρόληψη και αντιμετώπιση της ωχράς κηλίδας, ιδιαίτερα σοβαρής πάθησης του ματιού.
-Οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β, που βρίσκονται στο λωτό (θειαμίνη, ριβοφλαβίνη, πυριδοξίνη και φυλλικό οξύ) ενισχύουν σημαντικά το νευρικό σύστημα. Μάλιστα, σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Διατροφής του Πανεπιστημίου του Γουισκόνσιν, ένας καρπός μπορεί να μας προσφέρει το 95% της συνιστώμενης ημερήσιας ποσότητας από τις συγκεκριμένες βιταμίνες.
-Επίσης, τα πολλά σάκχαρα που περιέχει χαρίζουν αμέσως ενέργεια, απαραίτητη σε άτομα με αυξημένη φυσική δραστηριότητα. Μάλιστα, έρευνες του Πανεπιστημίου του Μιζούρι έδειξαν πως μπορεί να θεωρηθεί εξίσου πολύτιμος με την μπανάνα, όταν καταναλώνεται πριν από την προπόνηση.
Τι άλλο πρέπει να ξέρετε
1. Ο λωτός είναι γένος φυτών που ανήκει στην οικογένεια εβενίδες (Ebenaceae). To γένος διόσπυρος (Diospyros) περιλαμβάνει γύρω στα 200 είδη των τροπικών κυρίως περιοχών και ελάχιστα των εύκρατων.
2. Ο καρπός του έχει σχεδόν σφαιρικό σχήμα, πορτοκαλί έως κόκκινο χρώμα και στυφή γεύση, μόλις κοπεί από το δέντρο.
3. Δεν πρέπει να καταναλωθεί αμέσως μετά τη συγκομιδή. Είναι απαραίτητο να περιμένουμε να ωριμάσει περισσότερο και να εξαλείψει τη στυπτική γεύση που προκαλείται από την υψηλή περιεκτικότητα σε τανίνη.
4. Είναι φυλλοβόλο δέντρο, που ωριμάζει την εποχή από τον Νοέμβριο μέχρι τον Δεκέμβριο, οπότε και διατίθεται στην αγορά σε πλαστικά, ξύλινα ή χάρτινα τελάρα ή πλαστικά κλουβάκια, για την καλύτερη διατήρησή του, καθώς είναι ευπαθές φρούτο.
5. Μπορείτε να τον απολαύσετε με πολλούς τρόπους… Φυσικά ωμό σαν φρούτο. Από εκεί και πέρα, φτιάξτε υπέροχες μαρμελάδες, λικέρ, προσθέστε τον σε κέικ και σαλάτες, συνοδέψτε ποικιλίες τυριών ενώ μπορείτε με παρθένο ελαιόλαδο, ξίδι, αλάτι και πιπέρι να δημιουργήσετε µια εξαιρετική σάλτσα για το κρέας.
Με πληροφορίες από Wikipedia.org, elle.gr, thebody.gr
