Ανηφορίζοντας κανείς από τα Λαδάδικα την οδό Κατούνη, ή αντίστοιχα κατηφορίζοντας από τα μαγαζιά της Βαλαωρίτου, θα αντικρίσετε μία μεγάλη ξύλινη αψίδα, στο εσωτερικό της οποίας έχει επίσης τοποθετηθεί ένας κρεμαστός ανεμιστήρας.
Η διάμετρός του είναι 3,66 μ. και οι έλικές του λειτουργούν με ηλεκτρικό ρεύμα, δεν κάνουν θόρυβο ενώ τη νύχτα σταματούν. Η κατασκευή αυτή βρίσκεται επί της πλατείας Εμπορίου ή διαφορετικά στην « Πλάζα ντι σιέτε καλέντζος», όπως την αποκαλούσαν οι Εβραίοι έμποροι τυροκομικών, καφέδων και μπαχαρικών, γιατί σε αυτήν κατέληγαν επτά δρόμοι.
Η αψίδα, που αναπαράγει τα καμπύλα στοιχεία του διατηρητέου κτιρίου Κουκουμπάνη και της κάτοψης της πλατείας έγινε με το σκεπτικό της βιοκλιματικής εγκατάστασης, καθώς δε σημειώνεται στο σημείο ικανή κίνηση του αέρα. Θέλησαν έτσι να δημιουργήσουν συνθήκες άνεσης στην περιοχή και να δροσιστεί ένας δημόσιος υπαίθριος χώρος.
Οι τρόποι δημιουργίας εξαναγκασμένης κίνησης που επιλέχθηκαν είναι εμπνευσμένοι από την παραδοσιακή τεχνολογία δροσισμού των ιστορικών κτιρίων του εμπορικού κέντρου των ανεμιστήρων οροφής, που υιοθετούνται για τον εσωτερικό χώρο εναλλακτικά προς τον κλιματισμό. Πρόκειται για ένα ίχνος παρέμβασης της σύγχρονης πόλης σε μία ιστορική περιοχή.
Το 1900, πριν από την ενσωμάτωση της Θεσσαλονίκης στον εθνικό κορμό, εδώ λειτουργούσαν υποκαταστήματα μεγάλων τραπεζών και χρηματιστηριακά γραφεία, τα οποία κινούνταν με κεφάλαια που εξασφάλιζε η πλούσια εμπορική κίνηση των Βαλκανίων.
